کد خبر : 1421001 | 20 خرداد 1396 ساعت 11:40 | 87.9K بازدید | 2 دیدگاه

یادداشت ویژه حمیدرضا صدر

والورده در بارسا: به مورچه نگاه کنید

حمیدرضا صدر به ارنستو والورده مربی جدید بارسلونا پرداخته. چالش های والورده کدام ها هستند؟...​​​​​​​

والورده در بارسا: به مورچه نگاه کنید

وقتی پپ گواردیولا نوکمپ را ترک کرد دو نفر را به عنوان جایگزینش معرفی کرد: ارنستو والورده و تیتو ویانووا. رئال مادرید هم دو فصل پیش تلاش کرد والورده را به برنابئو بیاورد و با پاسخ منفی اش روبرو شد و به رافا بنیتس روی آورد. حالا انریکه رفته و همان مربی که پپ روزگاری از او به عنوان بهترین گزینه یاد می کرده وارد شده تا سکان بارسای نزول کرده را در دست بگیرد. تا به مصاف رئال اوج گرفته با زیدان برود.

 

والورده به تعبیری یک بارسلونایی قدیمی است. او طی سال های 90-1988 نقش مکمل را در بارسا بازی کرد و بیست و دو بار در خط حمله بارسا به میدان رفت. زمانی که او را " Txingurri " یا همان "مورچه" می خواندند. زمانی که یوهان کرایف مربی بارسا بود و از مورچه به عنوان بازیکن باهوشی یاد می کرد. مورچه در بارسا هم قهرمان جام حذفی شد و هم جام در جام اروپا را بالا برد.

 

مورچه پس از دور زدن بیلبائو، اسپانیول، ویارئال، المپیاکوس والنسیا و دوباره بیلبائو پا به نوکمپ گذاشته. در پنجاه و سه سالگی. او المپیاکوس که با او سه بار قهرمان لیگ شد و دو بار فاتح جام حذفی. بیلبائو را برای اولین بار راهی لیگ قهرمانان کرد و به فینال جام حذفی رساند. مورچه در مهار عنان رختکن استاد است و در زمینه های انگیزشی یک روانشناس بزرگ. مهار تیم پرتنشی مثل آتلتیکو که همه بازیکنانش به ایالات باسک تعلق داشتند آسان نبود، ولی او چنان قدرتی داشت که فران یسته و اسیر دل اورنو را طی دوره ای به دلیل بی انضباطی کنار گذاشت و تیم به راهش ادامه داد. خودش گفته "فشار؟ فوتبال بدون تنش و فشار که فوتبال نیست". با این وصف خیلی ها اعتقاد دارند هرچند والورده گزینه محافظه کارانه و کم خطری برای کاتالان ها بشمار می رود، ولی در اسپانیا او را استاد رهبری تیم های میانه جدولی می خوانند. آن چه که تناسبی با بلندپروازی های باشگاه غول آسایی مثل بارسلونا ندارد.

 

1204113

 

 

چالش های مورچه در نوکمپ کدام ها هستند و چرا؟

 

تقویت تیم

 

تفاوت اصلی رئال مادرید و بارسلونا در نبرد قهرمانی لیگ کیفیت بالای بازیکنان مادرید در مقایسه با کاتالان ها بود. زیدان با تکیه دادن به نیمکت پربار مادرید توانست به سیستم چرخشی روی آورد تا بازیکنان اصلی اش برای نبردهای بزرگ آماده شوند، بی آن که تیم دوم او در میدان نزول کند و امتیازی از دست بدهد. او به ایسکو و رودریگز روی آورد، در حالی که لوییز انریکه چنان بازیکنان کارآمدی نداشت و فاصله بین لوییز سوارز تا پاکو آلکاسر زمین تا آسمان بود. والدورده باید برای فصل طولانی و وطاقت فرسای پیش رو گزینه های مناسبی برای روزهایی که لیونل مسی، سوارز و نیمارغایب خواهند بود بدست آورد.

 

 

کنار گذاشتن بی خاصیت ها

 

کدام بازیکنان خواهند رفت؟ تابستان پارسال بود که آندره گومز پرتغالی و پاکو آلکاسر راهی بارسلونا شدند. بارسا برای گومز 35 میلیون یورو پرداخت، ولی نظرسنجی پایان فصل مارکا او را "بدترین انتقال فصل" خواند. باشگاه برای بدست آوردن آلکاسر 30 میلیون دیگر پرداخت و قرار بود این مهاجم اسپانیایی جایگزین مسی، سوارز و نیمار در روزهای غیبت شان باشد، ولی در نخستین بازی اش برابر آلاوز طی 66 دقیقه فقط هشت پاس ارسال کرد و سپس تعویض شد و بارسا هم 2-1 در خانه شکست خورد. آلکاسر طی 21 بازی لیگ فقط شش گل زد.

بالای سر جرمی متیو، دنیس سوارز و لوکاس دین هم چند علامت سئوال بزرگ جلب نظر می کنند و در کنار همه اینها به نظر می رسد آردا توران و خاویر ماسکرانو هم در نوکمپ به پایان راه رسیده اند.

 

 

حل معمای دفاع راست

 

سرجی روبرتو در دفاع راست بازی های خوبی ارائه داد، در حالی که قرار بود آلیکس ویدال در این پست جای دنی آلوز را بگیرد. ولی فرم بد و همین طور رابطه بدترش با انریکه با مصدومیت زانوش ترکیب شد و بدترین فصل زندگی اش را رقم زد. ویدال در فینال جام حذفی هشت دقیقه به پایان راهی میدان شد، ولی والورده نمی داند تا چه حد می تواند روی او حساب کند. به همین دلیل از ژائو کانسلو در والنسیا، جبرئیل سیدیبه در موناکو و حتی کایل واگر در تاتنهام و هکتور بلرین در آرسنال به عنوان گزینه های بارسا در این پست یاد کرده اند.

 

 

نمایش جانانه تر در لیگ قهرمانان

 

ترکیب ژرارد پیکه - ساموئل امتیتی در قلب دفاع نقطه اوج بارسلونا طی فصل سپری شده بود. دریافت 37 گل در لیگ - 4 گل کمتر از رئال قهرمان - قابل قبول بود، ولی بارسا در لیگ قهرمانان زخم پذیر بود و شکننده. سه گل در زمین منچستر سیتی خورد، سه گل در تورین و چهار گل در پاریس از پاری سن ژرمن. والورده باید دفاع کاغذی بارسا در اروپا را بدل به دفاع آهنینی کند.

 

 

جای خالی شده ژاوی

 

اگر رفتن دنی آلوز دفاع راست بارسلونا را بی هویت کرد، با رفتن ژاوی در 2015 حفره ای در میانه میدان تیم ایجاد شده پرنشدنی. قرار بود آردا توران یا آندره گومز آن حفره را پرکنند، ولی هر دو ناکام ماندند. اینیستا سی و سه ساله ساله شده و ایوان راکیتیچ مرد میانی جنگنده است تا پاسور بازیسازی از نوع ژاوی. آیا مارکو وراتی از پاریس راهی بارسلونا خواهد شد؟

 

 

 

 

حمیدرضا صدر

 

 

از همین نویسنده بخوانید:

 

آیا لیگ‌های اروپایی تکراری نشده‌اند؟

 

از رونالدو تا بوفون؛ از آسمان تا زمین

 

زیدان - آلگری: نیش‌ها را به هیچ بگیر

 

توخل و دورتموند: وداع سرد سرد با دیوار زرد

 

فرانچسکو توتی: پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد

 

گاسکویین 50 ساله: بدون نامه‌ای از محبوبه بی‌وفا

 

آیا دو جام یونایتد، جام های میکی ماوس بودند؟!

 

سه سقوط کرده: ونگر، گواردیولا، مورینیو

 

زیدان ماند و انریکه رفت

 

جان تری: وداع مرد احساساتی تک باشگاهه

 

چلسی 2017: دویدن دنبال باد

 

شبی در آمستردام برخلاف جریان آب

 

وقتی هیولا، سرخپوست‌ها را بلعید

 

بازنگری تاریخی‌‌ترین قهرمانی پرسپولیس؛ جام 1352

 

کسی نمی‌گفت آفتاب در مونیخ می‌درخشد 

 

مسی: خرمن آتش در میعاد

 

ال کلاسیکو: شب خوک زده با فیگو

 

تونی آدامز و سالاد فصل هجده ملیتی گرانادا

 

سی ال؛ لبخند دارودسته مادریدی

 

یوونتوس - بارسلونا: هفت پرده از نبرد انتقامی

 

میلان؛ فیل بزرگ در تاریکی مطلق

 

منچستریونایتد؛ چرا این تیم خود را پیدا نمی‌کند؟

 

مرگ تدریجی فوتبال هلند: چرا و چگونه؟

 

سایه روشن‌های جذاب‌ترین لیگ جهان 

 

مارچلو لیپی: مردی برای همه فصول

 

قطر - ایران؛ بازخوانی نبرد تلخ دوحه 1376

 

بهشت بر تو ارزانی باد پسرجان...

 

سیتی - موناکو؛ کبریت خیس برابر آتش گداخته

 

بازخوانی اولین فصل مورینیو در چلسی 

 

سیندرلا؛ نیمه شب چهارشنبه به وقت نوکمپ

 

نه، این همه آرزوهای ناپولی نبود...

 

تو هم تمام شدی آقای ونگر

 

انریکه و بارسا: اینجا زمان برای کسی متوقف نخواهد‌ شد

 

خوردن استیک با دندان‌های مصنوعی

 

معجونی که فوتبال انگلیس را تغییر داد 

 

تجدید خاطره با ایکر کاسیاس

 

آلگری: از تورین تا لندن و بارسلونا

 

بارسا در پاریس: ده پرده از کشتار والنتاین

 

لیگ قهرمانان: ناقوس‌ها برای که به‌صدا در می‌آیند؟

 

اولین توفان: وسترن در امجدیه

 

ردبول؛ بوندسلیگا علیه نوشیدنی شیطان!

 

ظهور و سقوط لستر: وداع با رمانتیسم؛ سقوط نکنید، بمانید آقای رانیری

 

آرسن ونگر: گربه خانگی میان ببرهای گرسنه

 

یادداشت حمیدرضا صدر درباره تیم محبوب ایتالیایی؛ رم، کولوسئوم در غیاب سزار  

 

لیورپول و کلوپ: ژانویه عذاب آور

 

از رونی تا رونالدو: مسیر موازی پسران فرگوسن

 

از قلیچ خانی و هاشمی نسب تا سرجیو راموس: دست دادن با آتش

 

رونالدو برزیلی یا رونالدو پرتغالی؟

 

جام جهانی 48 تیمی: معما، پرسش و دلار

 

از اوفارل تا کی‌روش: همان شهرزاد قصه‌گو

 

بازگشت یاپ استام به منچستر: داغ آن وداع تلخ

 

یوونتوس: همان بالا با یک علامت سوال

 

قربانگاه والنسیا، نفرین خفاش‌ها

 

فوتبال سال 2016؛ ده پرده از زندگی و مرگ

 

آیا یونایتد و مورینیو سرانجام به جاده اصلی بازگشته‌اند؟

 

آقای گل محجوب؛ از سیلی عبده تا مرگ در استکهلم

 

از چلسی تا آرسنال، از آنتونیو تا آرسن

 

لیونل مسی 2016: هم شیرین شیرین؛ هم تلخ تلخ

 

یادداشت ویژه حمیدرضا صدر برای برنده توپ طلا؛ رونالدو: رنج به علاوه سرمستی 

 

گواردیولا در باتلاق انگلیسی

 

میلان: مشت آهنین درون مخمل راه راه

 

ردبول، نوشابه منفور بوندسلیگاست!

 

هفته چهاردهم لیگ برتر: باران آنها را برد

 

ال کلاسیکو 232 : کسالت آمیخته به جادوی صد

 

هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین

 

تا 41 سالگی در برنابئو؛ کریستیانو می‌تواند؟

 

با این بارسلونا چه باید کرد؟

 

رئال به روایت زیدان: بی های و هوی، بی زرق و برق

 

هفته دوازده لیگ برتر: نه، تو دیگه خاص نیستی!

 

استیون جرارد: تاریخ تو را به کدام سو خواهد برد؟

 

 وداع با منصور پورحیدری؛ آن چروک‌های عمیق

دیدگاه‌ها