مورینیو- گواردیولا؛ نبرد از نفس افتاده

 

به گزارش "ورزش سه"، ابتدای هزاره جدید با ابتدای ظهور پدیده ای جدید در دنیای مربیگری قاره سبز همراه بود. جوانی پرتغالی که خوشحالی غیر متعارف او بعد از فتح اولدترافورد با پورتوی ناشناخته و در برابر چشمان فرگوسن، خبر از پیدایش فصلی جدید در فوتبال اروپا داد.

 

 

 

 

بعد از فتح سه گانه با پورتو، مورینیو راه پرخطر لیگ جزیره را برگزید تا دوئل با پدر خوانده هایی همانند فرگی و ونگر را در همان ابتدای راه تجربه کند.

 

اما از زمان سه گانه با پورتو تا حضور روی نیمکت آبی های لندن، مدتی طول کشید تا رسانه ها ترکیب کلامی مناسب او را پیدا کنند تا روزی خودش و در خلال یک کنفرانس مطبوعاتی، بهترین لقب را برای خودش انتخاب کرد؛ آقای خاص.

 

آقای خاص و جوان آن روزها، تمام موانع داخلی پیش رو را با اقتدار فراوان فتح کرد و فوتبال انگلیس به غیر از مدعیان سنتی، خواه ناخواه مجبور بود جایی برای چلسی نیز در بین بزرگان مهیا کند.

 

 

 

 

همانگونه که آقای خاص در همان ابتدای ماموریت خود قول داده بود، حالا هواداران همیشه ناکام چلسی سر خود را بالا می گرفتند. اگرچه چلسی هنوز هم در اروپا ناکام بود، اما لیگ جزیره را تبدیل به قربانگاه بزرگان کرده بود.

 

اما در فصل سوم و بعد از دخالت های گاه و بیگاه مالک روسی، رابطه عاشقانه مورینیو و هواداران چلسی به پایان رسید و در آن فصلی که آقای خاص ترجیح داد قبل از پیوستن به اینتر استراحت کند، گواردیولا روی نیمکت بارسلونا ظهور کرد.

 

 

 

 

بعد از جدایی از چلسی، بسیاری مورینیو را گزینه اول هدایت بارسلونا می دانستند اما بعدها یوهان کرایف، اسطوره فقید بلوگرانا اعتراف کرد که در جلسه ای که برای نهایی کردن این تصمیم برگزار شد، او و بسیاری، رفتار اقای خاص را مناسب نیمکت آبی اناری ها ندیده اند و به همین دلیل، قرارداد مورینیو در آستانه امضا شدن برگشت خورد.

 

این تصمیم، آتش دشمنی مورینیو – بارسا که در دو گانه چلسی و بارسلونا در لیگ قهرمانان روشن شده بود را شعله ور کرد و حالا آقای خاص تنها یک هدف در سر داشت؛ انتقام.

 

 

 

 

اما در لالیگا، نوبت درخشش شاگردان گواردیولا رسیده بود. سرمربی خوش پوش و خوش سیمای کاتالانی در همان فصل اول و با محوریت لیونل مسی، ماموریت بازسازی بارسلونا را به بهترین نحو انجام داد و با شکست یونایتدها، سه گانه ای منحصر به فرد را به کلکسیون افتخارات بارسلونا اضافه کرد.

 

اما در فصل دوم، سکانس اول دوئل بزرگ از راه رسید؛ اگرچه در مرحله گروهی بارسا فاتح تمام و کمال دیدار برابر اینتر بود، اما مورینیو بعد از شکست در دیدار نوکمپ قول داد که دوباره بلوگرانا را همین امسال ملاقات خواهد کرد و مرحله نیمه نهایی، محل قرار بین پپ و ژوزه شد.

 

پیرزی 1-3 در دیدار رفت در سن سیرو، باعث شد تا تلاش بدون توقف بارسایی ها در اسپانیا به نتیجه نرسد و در شبی که واژه ای به نام "دفاع اتوبوسی" به لغت نامه فوتبال اضافه شد، مورینیو به شکلی به یادماندنی و در میان فواره های آب باز شده در نوکمپ به نشانه خوشحالی غیر معمول او، جشن صعود به فینال را برگزار کرد.

 

 

 

 

همانند چلسی، مورینیو در اینتر هم موفق شد هواداران را به آرزوی دور از ذهن آنها برساند و حالا زمان مهاجرت به اسپانیا، رویارویی همه جانبه با فلسفه گواردیولا و بازسازی دشمن بارسا فرا رسیده بود.

 

در اسپانیا و طی 2 فصل حضور مشترک پپ و مورینیو روی نیمکت های ال کلاسیکو، هیجان فوتبال تمام و کمال متمرکز روی لالیگا بود و نبردهای معمولا خشن و جنجالی دو تیم، سرتیتر اول اخبار فوتبال جهان را به خود اختصاص داد.

 

 

 

 

اما آقای خاص در مادرید با خودی ها ناسازگار بود و در پایان فصل سوم و طی بدرقه ای نه چندان باشکوه، مادرید را دوباره به مقصد لندن ترک کرد.

 

گواردیولا نیز خسته از جدل با آقای خاص، یک سال استراحت در نیویورک را برگزید و بعد از آن نیز فضای آرام فوتبال آلمان را برای ادامه فعالیت انتخاب کرد.

 

 

 

 

طی این سالها و به جز همان ابتدا در سوپرکاپ اروپا، گواردیولا و مورینیو برخوردی با یکدیگر نداشتند و به جز مصاحبه های گاه و بیگاه آقای خاص بر علیه سرمربی بایرن، همه چیز بین آنها آرام پیش رفت.

 

اما با اعلام خبر انتصاب گواردیولا به عنوان سرمربی سیتی و مورینیو روی نیمکت یونایتدها، یک بار دیگر فصل انتظار برای نبردهای بی مانند این دو سرمربی سنت شکن فرا رسید.

 

 

 

 

اما در فصل جاری لیگ جزیره، دیگر رسانه ها خیلی به مورینیو و گواردیولا نپرداختند و انگار سوژه های دیگر، مهم تر به نظر می رسیدند.

 

در فصلی که کونته با هدایت چلسی در همان اواسط فصل قهرمان احتمالی را مشخص کرد و پوچتینو با درخشش ستارگانش، یک مدعی جدید را به لیگ جزیره اضافه کرد، دیگر نبردهای دو سرمربی سابق رئال و بارسا جذاب نبود و انگار رسانه ها نیز بیشتر علاقمند به تمرکز به روی حرکات دلفریب کلوپ در لب خط بودند.

 

با شروع فصل جاری، دو قطب شهر منچستر هر 3 دیدار ابتدایی را با پیروزی پشت سر گذاشتند اما رفته رفته، لیگ جزیره روی دشوار خود را به دو سرمربی نامدار نشان داد و شکست ها یکی پس از دیگری فرا رسید.

 

تساوی های خسته کننده یونایتد در خانه، آنها را از مسیر قهرمانی دور کرد و هرگاه که هواداران سیتی به تیمشان امیدوار شدند، این تیم با نتیجه ای ضعیف خود را از چلسی دورتر و دورتر کرد.

 

 

 

 

بی شک اگر تا به امروز شاهد حضور سیتی و یونایتد در کورس قهرمانی بودیم، فضای برگزاری این دیدار تا این حد سوت و کور نبود. گرچه آقای خاص دیروز در مصاحبه ای اذعان داشت که دیگر علاقمند نیست همانند گذشته، تمام تمرکز بر روی رقابت او و گواردیولا باشد و حالا خود وی نیز "تیم محوری" را به گذشته ترجیح می دهد.

 

حالا و در شرایطی که بر خلاف پیش بینی های ابتدای فصل، سیتی و یونایتد تنها برای جدال کسب سهمیه به مصاف هم می روند، آقای خاص نیز همانند سابق شوری برای تاختن به گواردیولا ندارد و نبرد آنها، به جدال دور افتاده ها بدل شده است.

 

آریا فاطمی مقدم