غیبت کروس، عامل موفقیت نقشه پپ در مادرید

به گزارش "ورزش سه"، بعد از شکست 2-1 رئال مادرید مقابل منچسترسیتی در بازی رفت مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا که در خانه سفیدپوشان مادرید، استادیوم برنابئو برگزار شد عدم حضور تونی کروس، ستاره آلمانی رئال یکی از سوالهای مهم خبرنگاران بود. زمانی که کروس نیمکت‌نشین در میکسدزون ورزشگاه در حال عبور از کنار خبرنگاران پرتعداد با سوالهای متعدد آنها روبرو شد واکنشی نشان داد تا به آنها القا کند که از بابت عدم حضورش در بازی ناراحت نیست.

پیش از شروع مسابقه زمانی که ترکیب نهایی رئال توسط زین‌الدین زیدان رونمایی شد بسیاری از مادریدی‌ها با تعجب از خود می‌پرسیدند " کروس روی نیمکت است؟". این البته سوالی بود که در اردوی منچسترسیتی هم پرسیده می‌شد. برای مثال ایلکای گوندوگان، ستاره آلمانی سیتی که در تیم ملی آلمان با کروس هم‌بازی بوده در گفتگو با شبکه اسکای گفت از این خبر شگفت‌زده شده است. گوندوگان در این مصاحبه گفت:" اول فکر کردم کروس مصدوم شده. چون انتظار داشتم او را در میدان ببینم. کروس وقتی برای رئال بازی می‌کند، رئال تیم دیگری می‌شود".

عدم حضور کروس در این بازی زمانی جالب‌تر می‌شود که به آمار توجه کنیم. رئال مادرید از سال 2014 یعنی زمان پیوستن کروس به این تیم تا کنون در مراحل حذفی چمپیونزلیگ 30 بازی انجام داده که کروس در 28 بازی فیکس بوده است. تنها بازی پیش از این که کروس در آن به میدان نرفته بود دیدار رئال مقابل پاری سن ژرمن بوده است.

کروس علت نیمکت‌نشینی خود در این بازی را در دیداری رو در رو با زیدان متوجه می‌شود. پیش از اعلام ترکیب نهایی رئال، زیدان و کروس در مقر تمرینی این تیم با هم گفتگو می‌کنند. زیدان همان دلایلی را به کروس می‌گوید که بعدها در اتاق کنفرانس خبری به نمایندگان مطبوعات گفت. اینکه کروس برای او و تیمش بازیکن بسیار مهمی است و تنها دلیل عدم حضور او در این بازی مسائل تاکتیکی است. زیدان انتظار داشت که وینیسیوس مهاجم برزیلی جوانش در این بازی بتواند برای دفاع سیتی مشکلات زیادی درست کند و ترجیح داده بود تاکتیک تیمی‌اش را حول محور او طراحی کند.

طرح تاکتیکی زیدان ابتدا کاملا موفق بود و شاگردان او موفق شدند با گل ایسکو که وینیسیوس روی آن نقش مهمی داشت از حریف جلو بیفتند. ولی زمانی که گواردیولا ستاره پیش از این مصدومش رحیم استرلینگ را به میدان فرستاد بازی به کلی تغییرکرد و حالا نوبت سیتی بود که تاکتیک خود را به شاگردان  زیدان تحمیل کند.

گواردیولا هم برای همه سورپرایزی در آستین داشت و ستاره بزرگ خود آگوئرو را نیمکت‌نشین کرده بود تا تیمش هر چه بیشتر از جناحین حمله کرده و کمتر به فکر تهاجم از مرکز خط حمله باشد. گواردیولا اینطور فکر کرده بود که اگر تیمش بخواهد از میانه خط حمله به سوی دروازه رئال فشار وارد کند با وجود دفاع‌های قدرتمندی مثل راموس، واران و هافبک‌های دفاعی‌ای مثل فده والورده و کاسمیرو، گلزنی به رئال عملا غیرممکن خواهد بود.

در تاکتیک موفق گواردیولا، گابریل ژسوس به عنوان یک وینگر چپ بازی می‌کرد تا دفاع راست کارواخال را به خود مشغول کند. کوین دی‌بروین به عنوان یک شماره 9 کاذب بارها نقش خود را با ژسوس عوض کرد و برناردو سیلوا و ریاض محرز هم در سمت  راست همین کار را بارها تکرار کردند. اما در نهایت این استرلینگ بود که توانست در سمت چپ از فضای خالی‌ای که در پشت سر کارواخال بوجود آمده بود استفاده کند.