ولادیمیر آلکنو؛ هدیه کرونا به والیبال ایران!

به گزارش "ورزش سه"، ولادیمیر آلکنو با کوله باری از مدال و افتخار در 54 سالگی خودش را به ایران رسانده تا یک بار بدون روسیه هم حضور در المپیک را تجربه کند. این مرد اخمو و با دیسیپلین که یک برنز و یک طلای المپیک و چندین و چند مدال در سطح لیگ روسیه، اروپا و جهان را در کارنامه مربیگری خود دارد، در شرایطی با ایران به توافق رسید که اگر کرونا وجود نداشت و المپیک به تعویق نمی افتاد، قرار بود والیبال ایران با مربیگری ایگور کولاکوویچ در المپیک به میدان برود. 

آلکنو که بارها در یکی، دو ماه اخیر اعلام کرد تمام مسئولیت فنی تیم با خودش است، 17 بازیکن را برای لیگ ملت ها انتخاب کرد و روی نام چند بازیکنی که در سال های قبل در لیست کولاکوویچ جای داشتند، خط قرمز کشید. این سرمربی روس که لیگ ملت ها را محلی برای ارزیابی تیم و بازیکنان جهت حضور قدرتمند در المپیک می داند، این رویداد را با یک شکست شوکه کننده برابر ژاپن آغاز کرد. باخت 3-0 مقابل یک تیم آسیایی اتفاقی بود که علاقه مندان به والیبال در ایران در سال های اخیر اصلا به آن عادت نداشتند. باخت به روسیه که آلکنو سال ها سرمربیگری اش را هم برعهده داشت، در گام دوم نتیجه کار تیم ملی والیبال ایران بود. 

در حالی که انتقادات در حال افزایش بود، موتور تیم ولادیمیر آلکنو از بازی با هلند در دیدار سوم روشن شد. با پیروزی 3-0 مقابل هلند، ایران به استقبال هفته دوم لیگ ملت ها رفت و کسب سه پیروزی برابر کانادا، ایتالیا و بلغارستان یک سورپرایز بزرگ برای والیبال دوستان ایرانی بود. حالا تیم ملی والیبال ایران نه تنها در جدول لیگ ملت های 2021 به رده ششم صعود کرده، بلکه برای اولین بار در تاریخ نیز در رده ششم رنکینگ جهانی ایستاده تا امیدها به تیم آلکنو روز به روز بیشتر شود.

اعتماد کامل آلکنو به جوان های ایران
شاید ایگور کولاکوویچ در سال های اخیر به تعدادی از بازیکنان جوان اعتماد کرد و نام آن ها را بر سر زبان ها انداخت، اما همواره منتقدان او اعتقاد داشتند این جوانگرایی در ترکیب تیم ملی در حد حرف بوده و همچنان بازیکنان باتجربه هستند که در اکثر بازی ها به صورت ثابت به میدان می روند. آلکنو اما توجه چندانی به میزان سابقه و نام بازیکنان ندارد. او نشان داده که به خوبی از جوان ها هم بازی می گیرد و نمونه اش هم همین بازی با بلغارستان بود که بردیا سعادت با اعتماد آلکنو در ترکیب ثابت قرار گرفت و امتیازآورترین بازیکن زمین شد. بردیا با 19 سال سن قبل از آلکنو سابقه حضور در ترکیب تیم ملی را نداشت و حالا حتی یکی از گزینه های حضور در المپیک به شمار می رود. از سوی دیگر امیرحسین اسفندیار به یک مهره ثابت تبدیل شده و میثم صالحی نیز کاملا در نقش یک دریافت کننده مطمئن در زمین ظاهر می شود. همچنین صابر کاظمی را هم نباید از یاد برد که در بازی های اخیر مثل یک ستاره ایفای نقش کرده است. 

از ترکیب ثابت خبری نیست
یکی از مواردی که در سال های گذشته مورد انتقاد قرار می گرفت، استفاده از یکسری بازیکنان ثابت در زمین بود. در واقع ترکیب ثابت تیم ملی در هر بازی از لیگ ملت ها که به صورت فشرده هم برگزار می شد، با کمترین تغییر در هر بازی از قبل مشخص بود. با ورود آلکنو اما شرایط کاملا تغییر کرده و تاکنون هر 17 بازیکنی که به ریمینی ایتالیا رفته اند، توانستند دقایقی را در زمین حضور پیدا کنند. در شش بازی اخیر حتی یک ترکیب تکراری هم از سوی آلکنو دیده نشده و او از این کار با پیروزی های متوالی اخیر نتیجه هم گرفته است. در واقع دیگر نیمکت نشینی سعید معروف هم برای کسی اتفاق عجیبی نیست. 

به خاطر تعویض و تایم اوت حرص نمی خوریم!

اما تفاوت بزرگ بین کولاکوویچ و آلکنو، در روند بازی ایران کاملا واضح است. کافی است اتفاقاتی که در اواخر ست دوم بازی با بلغارستان رخ داد را یک بار دیگر تماشا کنید. ایران 23 بر 20 عقب بود و کمتر کسی تصور می کرد که تیم آلکنو توانایی جبران نتیجه را داشته باشد. سعید معروف و صابر کاظمی به جای وادی و سعادت وارد زمین شد. وقتی ایران یک امتیاز گرفت، اسفندیار هم که چند دقیقه قبل شدیدا از سوی آلکنو مورد انتقاد قرار گرفت و به بیرون رفته بود، به جای خود بازگشت تا در خط سرویس قرار بگیرد. این سه تغییر در ترکیب ایران کافی بود تا بازی در امتیاز 24 برابر شود. رالی بین دو تیم ادامه داشت تا ایران در نهایت 33 بر 31 به برتری رسید. این اوج کار هنر ولادیمیر آلکنو بود؛ تعویض های به موقعی که باعث پیروزی ایران شد. البته در گرفتن تایم اوت و حتی درخواست ویدیوچک نیز تجربه آلکنو به یاری او می آید و باعث تغییر روند بازی به سود ایران می شود. اما یادمان نرفته که کولاکوویچ به خاطر دیر اقدام کردن در تعویض و گرفتن تایم اوت چقدر مورد انتقاد قرار می گرفت. 

با آلکنو، مدال المپیک می خواهیم
ولادیمیر آلکنو در سه دوره المپیک سرمربی روسیه بوده و این بار با ایران قرار است به المپیک توکیو پای بگذارد. حاصل کار آلکنو هم یک برنز و یک طلای المپیک بوده و او نشان داده هیچ وقت یک مربی از پیش باخته نیست. تغییرات مثبتی که با آلکنو در روند کاری تیم ملی رخ داده، همه را به آینده امیدوار کرده. البته هنوز برای قضاوت زود است و چند بازی سخت مثل رویارویی با برزیل و فرانسه می تواند بیش از قبل عیار تیم آلکنو را نشان دهد. با این حال حضور آلکنو روی نیمکت ایران یک وزنه سنگین به حساب می آید که ایران را به مدال تاریخی المپیک نزدیک تر می کند.