کوتاهترین بازیکن فوتبال جهان در لهستان (عکس)

به گزارش "ورزش سه"، مارسین گاروش لهستانی بیش از 260 بازی برای میدز لگنیکا انجام داده است. این هافبک 154 سانتی متری اگر نگوییم در جهان، مطمئنا کوتاه ترین فوتبالیست حرفه‌ای در اروپا است. 
مارسین در مصاحبه‌ای با نشریه فکت درباره کوتاه قامت بودن خودش گفت:"بازیکن دیگری جایی در آمریکای جنوبی است که قدش به اندازه من است." 

اعضای رختکن در یک تیم فوتبال چندان رفتارهای رسمی ندارند. وقتی یک بازیکن جوان به تیم می‌پیوندد، اغلب در معرض شوخی‌های زننده از سوی بازیکنان‌ باتجربه قرار می‌گیرد. و اگر مانند مارسین گاروش دو سر و گردن کوتاهتر از سایر بازیکنان باشید، باید انتظار هرگونه شوخی و تمسخری را داشته باشید. 
او در مصاحبه‌اش به این موضوع اینطور اشاره می‌کند‌:"البته رفتارهای عجیب زیادی داشتند اما من مردی هستم که آن را به دل نمی‌گیرم. به شوخی‌های درباره خودم با بچه‌ها می‌خندیدم. این باعث شد طعنه‌ها به سرعت متوقف شود. اما بیشتر از همه ارزش و مفید بودنم را برای تیم در زمین نشان دادم. در طول مسابقات بارها شنیدم:"مواظب باش کوچولو، چون حریفت تو را می‌شکند‌." زمانی که من شروع به کار کردم، مدافعان وسط معمولاً بسیار قد بلند بودند و آنچه از نظر فنی کم داشتند را از نظر قدرت بدنی جبران می‌کردند. خیلی خوشایند بود که بتوانم بدون اینکه پرشی داشته باشم با ضربه سرم گل بزنم." 

او درباره اینکه چطور خودش را به عنوان یک بازیکن در ترکیب اصلی نشان داده، گفت:"من همیشه باید چیزی را ثابت می‌کردم. دو بار تست دادم. وقتی با یک مربی آغاز کار کردم، مربی دیگری برای فصل بعدی آمد و دوباره همین کار را تکرار کردم. وویچیچ استاووی بیشترین اعتبار را در میدز به من داد و همچنین ماریوش پاولاک وقتی به صورت قرضی در چوژنیچانکا چوژنیس بودم. ایمان آن‌ها به من باعث شد آماده حرکت به سمت قله‌های موفقیت باشم." 

مارسین توضیح می‌دهد که هرگز برای در اختیار داشتن توپ به عنوان یک پسربچه گریه نکرده است:"می‌توانستم روی حمایت خانواده‌ام حساب کنم. آن‌ها همیشه با من بودند. به من قدرت دادند. اما مواقعی بود که در مدرسه بودم و مجبور می‌شدم که روی بالشم اشک بریزم. هرگز با درس خواندنم مشکلی نداشتم، اما از بی عدالتی آسیب دیدم. در آن زمان، من پسر نسبتاً ساکتی بودم و با معلمان صحبت نمی‌کردم. اما در خانه لحظاتی وجود داشت که به دلیل عصبانیت از این موضوع گریه کردم." 
او توضیح می‌دهد که چگونه بر محدودیت جسمانی خود در زمین فوتبال غلبه کرده است:"مطمئنا از همه، تکنیک و هوش. می‌توانستم روند اتفاقات را پیش‌بینی کنم، تصور می‌کردم که توپ ممکن است کجا بیفتد و به ندرت اشتباه می‌کردم." 

امروز مارسین 35 ساله است، او کاپیتان ذخیره میدز است و برای "زندگی پس از فوتبال" آماده می‌شود:"فارغ التحصیل لیسانس «مدیریت و بازاریابی»، فوق لیسانس «روزنامه نگاری و ارتباطات اجتماعی» و فوق لیسانس در رشته علم تعلیم هستم. بعد از بازی فوتبال می‌خواهم مربی شوم. در نهایت، سالمند می‌شوم اما همه چیز به ترتیب پیش خواهد بود. من قصد دارم با آموزش بازیکنان جوان مربیگری را شروع کنم. وقتی یکی از شاگردانم به موفقیت برسد و بگوید که او اولین قدم مهم خود را زیر نظر مربی گاروش برداشته، بیشترین رضایت را احساس خواهم کرد."