کد خبر : 2134520 | 31 خرداد 1404 ساعت 02:00 | 31.6K بازدید | 0 دیدگاه

آدریانو:

اگر افسردگی‌ام را درمان می‌کردم، توپ طلا می‌بردم!

آدریانو، ستاره سابق اینتر، معتقد است اگر در دوران بازی‌اش، مانند امروز فکر می‌کرد و تصمیم می‌گرفت، می‌توانست برنده توپ طلا شود!

اگر افسردگی‌ام را درمان می‌کردم، توپ طلا می‌بردم!

به گزارش "ورزش سه"، برنامه «فنومنی» به تهیه‌کنندگی پرایم ویدئو اسپورت و با اجرای لوکا تونی، اخیراً با قسمت جدیدی در یوتیوب منتشر شد. میهمان این قسمت، آدریانو لیت ربیرو، مهاجم سابق تیم‌های اینتر، فیورنتینا، پارما و رم بود. او در این گفت‌وگوی مفصل و بی‌پرده، مراحل مهم دوران حرفه‌ای خود را بازگو کرد؛ از انتقال غیرمنتظره به اینتر گرفته تا روزهای دشوار پس از درگذشت پدرش. آدریانو ادعا کرد:«اگر با درک و ذهنیت امروز زندگی می‌کردم، بی‌شک توپ طلا را می‌بردم.»

انتقال به اینتر؛ شوکی غیرمنتظره

آدریانو درباره انتقال خود به اینتر چنین توضیح داد:«هیچ اطلاعی نداشتم که قرار است به اینتر ملحق شوم. صبح که بیدار شدم، مدیر برنامه‌هایم به من اطلاع داد که باید به ایتالیا بروم تا فوتبال بازی کنم. ساعت ۱۰ صبح از خواب بیدار شدم و ساعت پنج عصر در راه فرودگاه بودم.»

او آغاز حضورش در فوتبال اروپا را مانند یک جوان کم‌تجربه توصیف کرد که تا مدت کوتاهی پیش از آن در محله‌های فقیرنشین برزیل زندگی می‌کرد:«هنگامی که برای نخستین بار رونالدو را دیدم، با خنده به من گفت:«به چه چیزی زل زدی؟» پاسخ دادم:«تو رونالدو هستی! من تا یک سال پیش در فاوِلا بودم و حالا در خانه تواَم.» در آن لحظه، از شدت هیجان می‌لرزیدم.»

آدریانو در بخشی از این گفت‌وگو به مهم‌ترین حسرت خود اشاره کرد:«اگر امکان تغییر یکی از تصمیمات زندگی‌ام را داشتم، قطعاً آن را انجام می‌دادم. باشگاه اینتر به من پیشنهاد کرد تا با حضور در یک مرکز تخصصی، تحت درمان قرار بگیرم، چراکه دچار افسردگی شده بودم. متأسفانه نپذیرفتم، چون درک درستی از وضعیتم نداشتم و تصور می‌کردم رفتارم عادی است، در حالی که این‌گونه نبود. این تصمیم اشتباه من بود. در نهایت، من هم مانند سایر انسان‌ها هستم.»

غم درگذشت پدر، نقطه عطفی عاطفی در زندگی آدریانو بود که مسیر حرفه‌ای او را به شدت تحت تأثیر قرار داد:«پس از فوت پدرم، ذهن من کاملاً متلاشی شد. فوتبال دیگر در اختیار من نبود و تلاش می‌کردم با ولگردی، ذهنم را از این اندوه دور کنم، اما هر روز اوضاع وخیم‌تر می‌شد.»

«تصمیم گرفتم شخصاً با مدیران باشگاه و هم‌تیمی‌ها صحبت کرده و بازگشت به برزیل را اعلام کنم. با موراتی گفت‌وگو کردم، نمی‌خواستم از اعتماد او و دستمزدی که بدون بازی کردن دریافت می‌کردم، سوءاستفاده کنم. حتی گفتم که تمامی جریمه‌های احتمالی را می‌پذیرم؛ اما من در آن شرایط توان ادامه دادن را نداشتم.»

با این حال، ماسیمو موراتی، رئیس وقت باشگاه اینتر، همواره از او حمایت می‌کرد:«موراتی همواره هرگونه کمک و حمایت ممکن را در اختیار من گذاشت که متأسفانه من از آن استفاده نکردم و این اشتباهی بزرگ بود.»

بزرگ‌ترین حسرت آدریانو

او در پایان این مصاحبه، مهم‌ترین حسرت خود را چنین بیان کرد:«همیشه گفته‌ام که می‌توانستم دستاوردهای بیشتری داشته باشم، اما مسیر زندگی‌ام به شکلی دیگر پیش رفت و اتفاقاتی رخ داد که مانع شد. به جرأت می‌گویم: آدریانو در بیست سالگی اگر با ذهنیت امروز بازی می‌کرد و با افسردگی مقابله می‌کرد، حتماً توپ طلا را به دست می‌آورد.»

دیدگاه‌ها