لامین تاوانش را داد
مرگ فوتبال: زنگ خطر به صدا در آمد
به گزارش "ورزش سه"، این صحنه بارها تکرار می‌شود و پیام آن روزبه‌روز واضح‌تر می‌شود: فوتبال در حال له کردن بازیکنان خود است. آخرین هشدار را لامین یامال داده است که با تنها ۱۸ سال، در سپتامبر و در جریان اردو با تیم ملی اسپانیا دچار مصدومیت شد. بارسلونا و فدراسیون فوتبال بر سر وضعیت جسمانی او و مراقبت‌هایی که دریافت کرده بود، به یکدیگر اتهام زدند. هانسی فلیک، سرمربی او، صریح گفت:«این تأسف‌آور است. او با درد به تیم ملی رفت و بازی کرد. این مراقبت از بازیکنان نیست.» لوئیس دلا فوئنته در پاسخ از پروتکل پزشکی تیم ملی دفاع کرد. لامین حدود سه هفته دور از میادین خواهد بود، اما مسئله اصلی این نیست؛ پرونده او تنها واقعیتی را آشکار می‌کند که فوتبال اصرار دارد نادیده بگیرد: برنامه فشرده مسابقات ستارگان را می‌بلعد.
آخرین گزارش اتحادیه بازیکنان حرفه‌ای فوتبال (FIFPRO) درباره بار کاری بازیکنان فوتبال، نشان می‌دهد که هشدارها درست بوده‌اند. لامین یامال نمونه کاملی از آینده مسیر کنونی فوتبال است.
وینگر بارسلونا با تنها ۱۸ سال سن، تاکنون ۱۳۰ بازی حرفه‌ای و ۹۷۷۲ دقیقه بازی کرده است، تقریباً دو برابر تعداد دقایقی که اینیستا، ژاوی یا فابرگاس در همان سن داشتند. او ۳۱ درصد بیشتر از بلینگام در سن ۱۸ سالگی بازی کرده و این در حالی است که انگلیسی‌ها نیز در آن زمان یک مورد استثنایی به شمار می‌آمدند. این گزارش تأیید می‌کند که نسل‌های جوان امروزی دو برابر نسل‌های قبلی بازی می‌کنند. در واقع، لامین مجبور شده برای ادامه بازی، تحت تزریق و درمان قرار گیرد.
فدریکو والورده نمونه دیگری از این جنون است. در فصل ۲۵-۲۰۲۴ او ۷۲ بازی و ۶۶۷۶ دقیقه بازی کرده، بیش از هر بازیکن دیگری. ۸۱ درصد این بازی‌ها «متوالی» بوده، یعنی با کمتر از پنج روز استراحت بین هر بازی. او هر سه یا چهار روز یکبار با حداکثر فشار بازی کرده است، و پزشکان توافق دارند: این ریتم پایدار نیست.
پرونده رودری این چرخه را خلاصه می‌کند. در دو فصل (۲۰۲۲ تا ۲۰۲۴) او ۱۳۵ بازی انجام داده، که بسیار بالاتر از حد مجاز ۵۵ بازی در سال است که متخصصان توصیه می‌کنند. پس از حضور در فینال یورو ۲۰۲۴ با اسپانیا، دچار مصدومیت در عضله همسترینگ شد، پیش‌فصل کافی نداشت و بدون فرصت برای بازیابی به میدان برگشت. چند هفته بعد، پارگی رباط صلیبی و ۲۳۵ روز دوری از میادین. بدن رودری گفت بس است! میکل آرتتا در این مورد گفت:«ما بازیکنانی داشتیم که در دو فصل گذشته ۱۳۰ بازی کرده‌اند؛ بنابراین وقتی همچنان فشار را ادامه می‌دهی، انتظار یک حادثه طبیعی است»،
پدری هم از این دام فرار نکرده است. او در فصل ۲۵-۲۰۲۴ به ۶۹ بازی و ۵۵۰۳ دقیقه رسید، آن هم با ۵۵ بازی متوالی بدون استراحت کافی. در ۲۲ سالگی، بار کاری او چنان سنگین است که ۱۰ سال پیش چنین چیزی غیرممکن بود. کیم مین جائه ۲۰ بازی در ۷۳ روز انجام داد، یعنی تقریباً هر ۳.۶ روز یک بازی. لوکا مودریچ با ۳۹ سال ۷۶ بازی و ۴۳۷۶ دقیقه داشت. اشرف حکیمی ۶۹ بازی و ۶۳۷۱ دقیقه. و ژول کنده چنین وضعیتی را بهتر از همه خلاصه کرد:«وقتی این تعداد بازی هست، آدم گاهی خسته می‌شود. وقتی بیش از حد به چیزی فشار می‌آوری یا از آن زیاد استفاده می‌کنی، دیگر برایت مثل قبل ارزش و اهمیت ندارد. ممکن است بعضی وقت‌ها حتی حس و اشتیاقت را هم نسبت به آن از دست بدهی، چون زیادی تکرار شده است.»
گزارش FIFPRO که بر اساس ۱۵۰۰ بازیکن و ۷۰ پزشک مستقل تهیه شده، بسیار نگران‌کننده است. کارشناسان اتفاق نظر دارند که بازیکنان نیاز به ۲۸ روز استراحت کامل بین فصل‌ها دارند. پس از یورو ۲۰۲۴، چند نفر این حد را رعایت کردند؟ تنها ۱۴ درصد. پس از کوپا آمریکا، تنها ۹ درصد.
آلیسون بکر گفته:«گاهی هیچکس از بازیکنان نمی‌پرسد که درباره اضافه کردن بازی‌های بیشتر چه فکری دارند، پس شاید نظر ما اهمیتی ندارد. اما همه می‌دانند ما چه فکری می‌کنیم. همه خسته شده‌ایم.»
پپ گواردیولا در این مورد گفت:«اِن‌بی‌اِی در چند ماه ۸۰ بازی انجام می‌دهد، اما سپس چهار ماه تعطیل است. می‌توانی بازسازی شوی.»
برنامه مسابقات تبدیل به یک هزارتوی بی‌خروج شده است. جام جهانی باشگاه‌ها تابستان را به کابوس تبدیل کرده است: هیچ تیمی ۲۸ روز استراحت توصیه‌شده را نداشت. ردبول سالزبورگ تنها ۸ روز بین فصل‌ها استراحت داشت؛ پاری‌سن‌ژرمن تنها ۷ روز. در مقایسه با دیگر ورزش‌ها، فوتبال ضعف خود را نشان می‌دهد. یک فینالیست ان‌بی‌ای از ۲۳ هفته استراحت برخوردار است، یک بازیکن بیسبال بدون پلی‌آف ۱۵ هفته.
به این بار کاری، سفرهای روزافزون و غیرمنطقی نیز اضافه می‌شود. متیو رایان در این فصل ۱۶۹ هزار کیلومتر سفر کرد، ۲۱۷ ساعت در هواپیما گذراند و بیش از ۱۰۰ منطقه زمانی را طی کرد. آندره اونانا ۱۲۷ هزار کیلومتر در ۳۳ سفر با منچستریونایتد و تیم ملی کامرون پرواز کرد. مویسس کایسیدو در ۱۴ روز ۴ بازی در دو قاره انجام داد و ۲۵ هزار کیلومتر سفر کرد. خاویر آلتامیرانو تنها ۲۴ ساعت بین یک بازی با شیلی و بازی باشگاهی خود زمان داشت.
راه‌حل‌ها وجود دارند و پشتوانه علمی دارند: چهار هفته استراحت اجباری، چهار هفته پیش‌فصل تدریجی، حداقل دو روز فاصله بین بازی‌ها، یک روز آزاد در هفته و حفاظت ویژه برای بازیکنان زیر ۲۱ سال. اما اراده‌ای وجود ندارد. فیفا تورنمنت‌ها را افزایش می‌دهد، یوفا تقویم‌ها را طولانی می‌کند، لیگ‌ها کوتاه نمی‌آیند و تیم‌های ملی همه بازیکنان را می‌خواهند. در میان این تقابل، بازیکنان همچنان آسیب می‌بینند.
مارسلو بیلسا هشدار داده:«نادیده گرفتن پیامدهای تعداد بازی‌ها و مسافت سفرها نهایتاً باعث مصدومیت هر بازیکنی خواهد شد.» پرونده لامین یامال نشان می‌دهد که او درست گفته بود.
