به گزارش "ورزش سه"، سه شکست پیاپی لیورپول که در فاصله تنها هفت روز، سه بازی را باخت و صدر جدول لیگ برتر انگلیس را از دست داد، بار دیگر این واقعیت را تأیید میکند که پول، حتی در فوتبال، تنها عامل موفقیت نیست.
بدیهی است که داشتن پول بهتر از نداشتن آن است، اما مسئله اصلی این است که بدانید چگونه آن را درست خرج کنید: اگر انبوهی از مهاجمان را بخرید ولی خط دفاع را تقویت نکنید، در نهایت ضعیفتر از حد انتظار خواهید بود.
شکست ۲-۱ در استمفوردبریج مقابل چلسی، با گل استوائو ویلیان، بازیکن ۱۸ ساله در دقیقه ۹۵ و شادی انزو مارسکا به سبک خاص مورینیو، ضعفهای لیورپول را کاملاً آشکار کرد.
برای یادآوری، در زمین کریستال پالاس در تاریخ ۲۷ سپتامبر، لیورپول در دقیقه ۹۷ شکست خورد و گل دوم را از انکتیا دریافت کرد. به نظر میرسد دقایق پایانی حالا به کابوس تیم آرنه اشلوت تبدیل شده است.
در استانبول، در خانه گالاتاسرای، حکم شکست در دقیقه ۱۶ با پنالتی اوسیمن صادر شد؛ لیورپول ۷۴ دقیقه فرصت داشت تا نتیجه را جبران کند، اما در برابر مقاومت ترکیهایها ناکام ماند.
سه شکست پیاپی برای هر تیمی خبرساز است، چه رسد به تیمی که در بازار نقلوانتقالات ۴۸۲٫۹ میلیون یورو هزینه کرده، آن هم بیشتر برای خرید مهاجمان. به ترتیب: ۱۴۵ میلیون یورو برای ایساک سوئدی، ۱۲۵ میلیون برای ویرتز آلمانی، و ۹۵ میلیون برای اکیتیکه فرانسوی. یعنی در مجموع ۳۶۵ میلیون یورو فقط برای تقویت خط حمله.
لیورپول که بدشانسی آورد و مدافع ۱۸ سالهاش جیووانی لئونی (خریده شده از پارما با ۳۱ میلیون یورو) را به دلیل مصدومیت جدی از دست داد، بزرگترین اشتباهش این بود که خیلی دیر برای تقویت خط دفاع اقدام کرد.
این تیم تا آخرین ساعات نقلوانتقالات برای جذب مارک گِهی، کاپیتان کریستال پالاس، تلاش کرد، اما باشگاه لندنی مانع از جدایی او شد. و از آن بدتر، هیچ برنامه جایگزینی وجود نداشت؛ اشتباهی بسیار سنگین.
نتیجه این شد که لیورپول در شرایطی که باید با تمام توان دفاع کند، ضعیف و آسیبپذیر نشان داد، بهویژه در نبردهای تکبهتک.
خط دفاعی لیورپول با وجود مدافعان بزرگی مانند فندایک ظاهری قدرتمند دارد، اما از نظر تحرک ایستا و کند است. در ۱۱ بازی رسمی این فصل، لیورپول ۱۵ گل دریافت کرده، یعنی میانگین ۱٫۳ گل در هر بازی. به زبان ساده، برای بردن، لیورپول باید حداقل دو گل در هر بازی بزند. با توجه به قدرت هجومیاش، این کار روی کاغذ نباید دشوار باشد، اما در عمل چنین نیست، حداقل فعلاً نه.
در تحلیلهای این روزها درباره بحران لیورپول، فرضیهای جدید نیز مطرح شده که فقط مدافعان را مقصر نمیداند. سایت بیبیسی با احتیاط و در نظر گرفتن جایگاه بازیکن، از چیزی به نام «مسئله صلاح» سخن گفته است.
لیورپول در جناح راست بهشدت آسیبپذیر است؛ جایی که کانر بردلی نامطمئن به نظر میرسد و جرمی فریمپونگ ضعفهای غیرمنتظرهای در فاز دفاعی از خود نشان داده است.
در این شرایط، نبود پوشش دفاعی از سوی محمد صلاح، که آرنه اشلوت به او آزادی کامل حرکتی داده، باعث میشود مدافعان راست در معرض خطر قرار بگیرند. صلاح هیچگاه در سبک بازی خود به بازگشتهای دفاعی معروف نبوده است؛ حتی در دوران حضورش در رم، با لوچانو اسپالتی بر سر این موضوع اختلاف داشت. اکنون صلاح ۳۳ ساله شده و پس از هشت فصل درخشان در انگلیس، این ضعف دوباره به یک موضوع جدی تبدیل شده است.
«مسئله صلاح» تنها یکی از مشکلات است؛ مشکلات دیگر شامل مصدومیتها، افزایش سن فندایک، و کمبود تعادل در تیمی است که بیش از حد تمایل به حمله دارد. راهحل احتمالی، طبق معمول، بازار نقلوانتقالات است: لیورپول قصد دارد بار دیگر برای خرید مارک گِهی از کریستال پالاس اقدام کند.
پول بدون تردید دارویی مؤثر است، اما شاید لازم باشد دستورات تاکتیکی آرنه اشلوت مورد بازنگری قرار گیرد؛ او یکی دیگر از مربیان مکتب هلندی است که فلسفهاش «حمله در هر شرایطی» است. فوتبال هلند همواره وسواسگونه به حمله مینگرد، اما رکورد سه شکست در فینالهای جام جهانی (۱۹۷۴، ۱۹۷۸ و ۲۰۱۰) باید یادآور این نکته باشد که دفاع کردن نیز به همان اندازه اهمیت دارد. با این حال، در آن کشور هنوز هم وقتی چنین حرفی بزنی، واکنش منفی میگیری، زیرا در هلند، حتی در قرن بیستویکم، «دفاع» هنوز مترادف با «کاتناچو» (دفاع بسته ایتالیایی) تلقی میشود.