هیچ حسی بهتر از زدن پنج گل به رئال نیست!

به گزارش "ورزش سه"، ویا مهمان ویژه پادکست ماریو سوارز با عنوان El Camino de Mario بود. این ستاره سابق فوتبال اسپانیا در این گفتگو نگاهی عمیق به دوران حرفه‌ای طولانی فوتبالش انداخت و چندین خاطره جالب از مسیر فوتبالی‌اش را بازگو کرد.

دوران حضور این بازیکن در والنسیا سکوی پرتابی بود برای ماجرای بزرگ‌تر در بارسلونا، سفری که خودش می‌گوید به شکلی عجیب آغاز شد: «وقتی گواردیولا با من تماس گرفت، یادم هست در خانه بودم. تلفن زنگ زد و گفتم الان سرم شلوغ است، بعداً تماس می‌گیرم. فکر کردم شوخی است! بعد با ژاوی تماس گرفتم که از تیم ملی می‌شناختمش و پرسیدم آیا واقعاً شماره پپ است یا نه. وقتی گفت بله، با او تماس گرفتم.

آن تماس با گواردیولا کمی غیرمنتظره بود و کاملاً تاکتیکی. توضیح داد چرا من را می‌خواهد، در چه پستی بازی خواهم کرد، چه چیزی از من می‌خواهد و فلسفه این باشگاه چگونه است. انتظار نداشتم وقتی هنوز بازیکن بارسا نشده‌ام درباره جزئیات تاکتیکی صحبت کند. پیش‌ از این هم می‌دانستم می‌خواهم به بارسا بروم اما همان تماس همه تردیدهایم را از بین برد. بعد به مدیر برنامه‌هایم گفتم فقط با بارسلونا مذاکره کند.»

ویا در ادامه تحسینش از گواردیولا اظهار داشت: «فارغ از این که گواردیولا یک مربی بزرگ و فوق‌العاده باهوش است، راز موفقیتش در این است که همیشه جلوتر از بازی فکر می‌کند. او چیزهایی را قبل از دیگران می‌بیند و در فوتبال وقتی بدانی چه اتفاقی قرار است بیفتد، شانس زیادی برای برنده شدن داری.»

دوران حضور این بازیکن در بارسلونا با جدال‌های بزرگ مقابل تیم مورینیو همراه بود. این مربی پرتغالی در یکی از کنایه‌های مشهورش گفته بود که بارسا برای خرید مهاجمی که به هیچ تیمی گل نمی‌زند، مبلغ زیادی خرج کرده است. ویا در واکنش به این حرف گفت: «چنین حرف‌هایی را دوست داشتم چون باعث می‌شد انگیزه بگیرم.

می‌دانستم بعد از آن قرار است بازی خوبی انجام دهم. البته انتظار نداشتم دو گل بزنم و بازی را ۰-۵ ببریم... آن بازی را هرگز فراموش نمی‌کنم؛، یک پاس گل دادم، دو گل زدم و پنج بار دروازه بزرگ‌ترین رقیب‌مان را باز کردیم. هیچ حس بهتری از آن نیست.»

در ادامه مصاحبه، این ستاره اسپانیایی فهرست پنج بازیکن برترش در تاریخ بارسلونا را معرفی کرد: «اول لیونل مسی، بعد آندرس اینیستا و ژاوی، سپس رونالدینیو. نه فقط به خاطر بارسا، بلکه به خاطر تاثیری که هنگام ورودش به لالیگا بر فوتبال گذاشت و در نهایت لوئیس انریکه، الگو و قهرمان دوران کودکی‌ام. از جنگندگی‌اش خوشم می‌آمد. برای هر توپ می‌جنگید، حتی اگر سبک بازی‌مان متفاوت بود. همیشه گفته‌ام از او خوشم می‌آمد چون دلم می‌خواست شبیه او باشم.»

ویا در پاسخ به س.الی درباره پرونده نگریرا گفت هیچ اطلاعی از آن نداشته است: «هیچ ایده‌ای نداشتم. همیشه دوست داشته‌ام از جامعه داوری دفاع کنم. گاهی ما فوتبالیست‌ها از واقعیت فاصله داریم. داوران هم انسان‌ هستند و اشتباه می‌کنند. همان‌طور که من پنالتی از دست می‌دهم، آنها هم اشتباه می‌کنند. من برای باشگاه‌های بزرگی بازی کرده‌ام و می‌دانم قضاوت برای بارسلونا یا رئال مادرید هرگز مثل قضاوت برای سایر تیم‌ها نیست.»

او درباره نسل جدید فوتبال هم اظهار داشت: «فکر می‌کنی لامین یامل می‌داند که رهبر بارسا و تیم ملی اسپانیاست؟ بعید می‌دانم. چون اگر هر روز به این موضوع فکر کند، پاهایش از ترس می‌لرزد. او فقط می‌رود تا بازی کند، مثل وقتی در محله‌اش توپ می‌زند. لذت می‌برد، نه از شکست می‌ترسد و نه از مصدومیت. فقط به این فکر می‌کند که قرار است بدرخشد، ببرد، دو گل بزند و این همان حس ناخودآگاه زیبایی است که باید در فوتبال داشته باشی.»