ژاپن - برزیل، فراتر از نتیجه و پیروزی و شکست
شوخی کافی‌است، تیم ملی باید به قلب مردم بازگردد!
به گزارش ورزش سه، پیروزی ژاپن مقابل برزیل در ورزشگاه آجینوموتوی شهر توکیو مقابل یکی از بهترین تیم‌های جهان، باعث تکرار جمله‌ای شد که هاجیمه موریاسو، سرمربی ژاپنی‌ها قبلا آن را به زبان آورده بود. اینکه ژاپن در نظر دارد قهرمان جهان شود.
هزاران کیلومتر این‌طرف‌تر اما امروز علی پروین، پیشکسوت فوتبال ایران در مصاحبه‌ای که با خبرنگاران انجام می‌داد در پایان حرف‌هایش تاکید کرد؛ قرار نیست قهرمان جهان بشویم. صد البته در ایران کسی چنین ادعایی ندارد و البته ادعای ژاپنی‌ها هم کمی گزاف به نظر می‌رسد. با این حال این انتظار وجود دارد که مسیر فوتبال یک کشور به سمت تعالی باشد و این چیزی است که هواداران را از ناامیدی دور می‌کند.
تیم ملی فوتبال ایران امروز در شرایطی از سد حریفش تانزانیا گذشت که سکوهای خالی ورزشگاه راشد حال و هوای یک بازی دوستانه بدون حساسیت را به آن می‌داد؛ آن هم در شرایطی که در اغلب مسابقات تیم‌های ایرانی در این استادیوم هوادار نسبتا خوبی روی سکوها می‌نشیند و حتی دریافت بلیت برای ایرانیان مقیم امارات دشوار می‌شود. به یاد بیاورید سال گذشته بازی ایران مقابل قطر در همین استادیوم با حضور حداکثری ایرانی‌ها، درآمد دلاری قابل توجهی برای فدراسیون به ارمغان آورده بود. با این حال امروز خوشبیانه فقط ۱۰۰ نفر برای تماشای تیم ایران و ستاره‌هایش به استاد راشد آمده بودند در حالی‌که علاقه ایرانیان مقیم امارات به تیم ملی همیشه مثال‌زدنی است...
با این استقبال ضعیف تیم ایران در دومین فیفادی متوالی بدون حس کردن کوچکترین تشویقی به کار خود پایان داد و این اتفاق در فیفادی بعدی هم احتمالا تکرار می‌شود. اگرچه حصور اسم بزرگی مثل محمد صلاح یا بازی با تیم تازه صعود کرده کیپ ورد ممکن است جذابیت بیشتری برای هواداران داشته باشد. این خلا بزرگ در شرایطی حس می‌شود که کافی است جو ورزشگاه آجینوموتو در مسابقه امروز مقابل برزیل را تماشا کنید. ژاپنی‌ها پس از نیمه اول که تسلیم حریف بزرگ خود بودند، با فریاد کاپیتان‌هایشان در رختکن و البته حمایت فوق‌العاده هواداران به بازی برگشته و برزیل را مقهور قدرت خود کردند.
صرف‌نظر از نتیجه، حمایت طرفداران سامورایی‌های آبی همان‌چیزی است که یک تیم ملی برای درخشش به آن نیاز دارد و اگر این تیم فاقد چنین پشتوانه مردمی و هواداری باشد، کار سخت‌تری برای موفقیت خواهد داشت.
تیم ملی فوتبال ایران سال‌هاست که به دلیل پروژه مرمت ورزشگاه آزادی در فضای همیشگی به میدان نمی‌رود و البته برخی ضعف‌ها، انتخاب‌ها و نتایج نه چندان مثبت در کاهش استقبال از بازی‌های ملی بی تاثیر نبوده است.
در واقع آخرین بازی تیم ملی با حضور حداکثری هواداران به دوران صعود تیم ملی به جام‌جهانی ۲۰۱۸ مقابل ازبکستان برمی‌گردد که این موضوع نشانگر فاجعه بزرگی است که به صورت کامل از دید برنامه‌ریزان فوتبال ایران پنهان مانده است. در این بین ایران یک بازی هم مقابل لبنان در مشهد با حضور حداکثری هواداران برگزار کرده است اما نه در جو ترسناک و غالب ورزشگاه آزادی؛ جایی که خانه سفیدپوشان ایران است و حضور هر تیمی در آنجا باعث ترس و وحشت می‌شود.
امیر قلعه‌نویی در مصاحبه روز گذشته خود، شرایط فعلی فوتبال ملی را بدترین در تاریخ عنوان کرد که با در نظر گرفتن نکات مختلف شاید بشود تا حدی به درستی این جمله صحه گذاشت. تیم ملی ایران دور از خانه کم طرفدار و در بدترین موقعیت ژئوپلتیکی باید دست روی زانوها گذاشته و دوباره شکوه ترسناک خود در آسیا را پس بگیرد. اگرچه فقدان پیروزی‌های بزرگ در تورنمنت‌هایی مثل جام ملت‌ها در این مسئله تاثیرگذار بوده اما نحوه برنامه‌ریزی، فضای اجتماعی- سیاسی و رخدادهای منفی دیگر در به وجود آمدن جو فعلی تاثیر بسزایی داشته است. به جز این‌ها خارج شدن ورزشگاه آزادی از چرخه مسابقات و کاهش حساسیت مسابقات انتخابی، روندی را رقم زده که جو پیرامون تیم ملی با آنچه که ژاپنی‌ها تجربه می‌کنند غیر قابل مقایسه باشد.
این نقیصه چیزی نیست که دیگر بتوان نسبت به آن بی توجه بود؛ به خصوص که جام جهانی مهمی در پیش است و حق نداریم در آن ضعیف و دست به عصا باشیم. این ارزش برند تیم ملی است که باید بالا و بالاتر برود.
فیفادی فروردین ماه، آخرین فرصت مدیریت فوتبال ایران برای تصحیح اشتباهات گذشته است؛ البته به شرطی که ورزشگاه آزادی پس از ماه‌ها و سال‌ها دوری از فوتبال ملی و باشگاهی، به بهره‌برداری کامل برسد.
