به گزارش "ورزش سه"، تشویق حضار در سالن «آئودیتوریوم سانتا کیارا» پایانی نداشت؛ تشویقی بیانتها همچون کاریزمای خولیو ولاسکو. سرمربی نامدار تیم ملی والیبال زنان ایتالیا در آخرین برنامه از جشنواره ورزش ۲۰۲۵ روی صحنه رفت و نزدیک به دو ساعت با تماشاگران درباره تجربهها و باورهایش سخن گفت؛ همان خردی که سالها پیش پایهگذار دوران طلایی والیبال ایتالیا بود و در تازهترین افتخار، تیم زنان را به قهرمانی جهان رساند. او با لبخند گفت: «لقب شکستناپذیرها خطرناک است، چون دیر یا زود میبازی!» جملهای که با خنده حضار همراه شد و نشان داد چرا ولاسکو فراتر از یک مربی، یک فیلسوف ورزشی است.
در بخش دیگری از سخنانش، ولاسکو به احساساتش در لحظه قهرمانی پرداخت:
«وقتی برنده میشوی، آن لحظه اوج هیجان است. اما شب یا بعد از مراسم، نوعی خلأ و اندوه سراغت میآید، چون همهچیز تمام شده است. چند روز بعد تازه میفهمی چه کردهای و چه دستاوردی بهدست آوردهای.»
او همچنین با مقایسه قهرمانی المپیک و جهان گفت: «برد در المپیک استثناست، اما در دنیای واقعی، بیشتر بازیها را ۳۲-۳۰ در تایبریک میبری. باید برای این موقعیتها آماده باشی. در این دو سال از شاگردانم خواستم مستقل و با اقتدار باشند و خوشحالم که چنین کردند.»
در ادامه، پیامهایی تصویری از شاگردانش روی پرده پخش شد؛ پیامهایی پر از قدردانی و خاطرات پشت صحنه. ولاسکو با اشاره به چالشهای ذهنی بازیکنان گفت: «بزرگترین مانع برای دختران ترس از اشتباه است؛ اینکه مبادا مورد سرزنش قرار بگیرند.» او توضیح داد که چرا از شاگردانش خواسته موسیقیهای محبوبشان را برایش بفرستند: «میخواستم بشناسمشان، بفهمم چه احساسی دارند، چه میشنوند و چه در ذهنشان میگذرد.»
ولاسکو سپس درباره فلسفه مربیگری خود گفت: «من نمیخواهم تیمم مثل خانواده باشد، میخواهم تیمی باشد که اعضایش برای هدفی مشترک متحد شوند. جوانان را نباید قضاوت کرد، بلکه باید هرکدام را با کلید مخصوص خودش انگیزه داد. تیم بدون مربی میتواند وجود داشته باشد، اما مربی بدون تیم، هرگز.» او همچنین از «امپانادا»ها — خوراک سنتی آرژانتینی — به عنوان نماد و خوشیُمنِ تیمش یاد کرد.
در پایان، ولاسکو از برنامههای آینده تیم ملی ایتالیا پرده برداشت؛ از جمله تصمیمش برای دادن استراحت تابستانی به چهار بازیکن اصلی و استفاده از لیگ ملتها برای معرفی نسل جدید. سخنان او با تشویق ایستاده حضار همراه شد. پس از او مقامات ورزشی ایتالیا روی صحنه آمدند و جشنوارهای بهیادماندنی را به پایان رساندند؛ جشنی که با «درس بزرگی» از خولیو ولاسکو به پایان رسید — درسی از خرد، انسانیت و عشق به ورزش.