مردی که برای کشورش گریست (عکس)

به گزارش ورزش سه، یک لحظه عمیقا انسانی قلب فوتبال گواتمالا را لرزاند؛ لحظه‌ای که اشک‌های یک عضو گمنام از کادر تیم، بار دیگر به دنیا نشان داد فوتبال تا چه حد عمیقا با احساسات پاک و وفاداری گره خورده است.

حذف گواتمالا در بازی مقابل پاناما این کشور را در غم فرو برد اما بعد از مسابقه یک تصویر در شبکه‌های اجتماعی به سرعت دست‌به‌دست شد. در ویدیویی که صبح امروز منتشر شد، یک تدارکات‌چی تیم ملی گواتمالا در حالی دیده می‌شود که چند دقیقه بعد از حذف دردناک تیم ملی کشورش در حالی که سرش را پایین انداخته، کارش را ادامه می‌‌دهد و توپها و وسایل تیم ملی را از روی چمن جمع می‌کند، بی‌آنکه بتواند اشک‌های جاری روی صورتش را پنهان کند. مردی که در سکوت تلخ استادیوم، لباس‌ها را جمع می‌کرد و در همان حال زیر بار اندوه خم شده بود.

با وجود درد حذف، او لحظه‌ای از وظیفه‌اش جدا نشد و با اینکه قلبش داشت مچاله می‌شد یادش نرفت که وظیفه‌ای دارد و باید لباسها و وسایل را جمع کند. این تصویر ساده و انسانی، هزاران هوادار را تحت تأثیر قرار داد؛ آنها از صداقتی گفتند که کمتر دیده می‌شود، از تعهدی که معمولاً پشت پرده می‌ماند و از عشقی به پیراهن، که بی‌نیاز از شعار و خودنمایی در اشک‌های یک عاشق فوتبال آشکار می‌شود.

برای خیلی‌ها، این صحنه معنایی فراتر از آنچه داشت که در نگاه اول دیده می‌شد؛ یادآور این‌که گاهی وفاداری واقعی را باید در چهره کسانی جست‌وجو کرد که نام‌شان پشت پیراهن فوتبال چاپ نشده اما قلب‌شان برای همان پیراهن می‌تپد.

هواداران در کنار همدردی با او، مقایسه‌ای تلخ هم مطرح کردند. برخی رفتار بخشی از بازیکنان گواتمالا را زیر سؤال بردند؛ اینکه چرا، بازیکنانی که باید سربازان کشورشان باشند، در میدان چنین شوری از خود نشان ندادند.

این تصویر در نهایت تبدیل شد به نماد احساسیِ شبی که برای گواتمالایی‌ها تلخ تمام شد؛ شبی که هم ناامیدی داشت و هم یادآوریِ این حقیقت که عشق به پیراهن ملی و عشق به کشور، حتی در سخت‌ترین لحظات، خودش را نشان می‌دهد؛ گاهی نه در گلزنی و شادی، بلکه در سکوت مردی که لابلای اشک و کار، همچنان ایستاده بود.

تصویری که از یک سو گواه تعهد است و از سوی دیگر یادآور این واقعیت که گاهی قصه‌ی فوتبال، فقط منحصر به نتیجه نیست بلکه احساس است، بار مسئولیت است، و دلدادگی به رنگ پیراهن. و دقیقاً این‌جاست که معنای فوتبال واضح‌تر می‌شود: این آدم پشت صحنه، نماد نه، خودِ همان مردمی است که در روزهای سخت، در تاریک‌ترین لحظات، وظیفه‌اش را رها نمی‌کند؛ در میدانی که همه چشم‌ها به بازیکنان است، در سایه به عشق کشورش کار می‌کند و در دل یک شکست تاریخی، با شانه‌هایی خمیده و قلبی له شده، وفاداری را معنا می‌کند. هواداران، این تصویر را نه فقط به‌عنوان یک عکس ساده، بلکه به‌عنوان نمادِ فرهنگ یک تیم و سرزمین پذیرفته‌اند؛ فوتبال گواتمالا حالا یک افسانه جدید دارد؛ افسانه‌ای که فوتبالیست نیست.