
به گزارش ورزش سه، داستان ریشار کُنه یکی از عجیبترین و جالبترین قصههای سال فوتبال است؛ روایتی که از خیابانهای آبیجان آغاز شد و به یک قدمی جام جهانی ۲۰۲۶ رسید.
مهاجم تازهوارد ساحلعاج روزی بیخانمان بود و برای زنده ماندن روی آسفالت شهر بازی میکرد. به قول خودش: «فقیر بودن در کشور من یعنی دیده نشدن، حتی وقتی فقط کمی کمک میخواهی». فوتبال از همینجا برای کُنه آغاز شد، اغلب با بازی کنار بزرگترها. کمی بعد با یک اتفاق ساده سرنوشت او تغییر کرد: آشنایی با رئیس سازمانی خیریه، نهادی که به جوانان بیپناه کمک میکرد.
این ارتباط او را به جام جهانی بیخانمانها در سال ۲۰۱۹ رساند؛ نخستین خروج از کشور، نخستین پرواز، نخستین فرصت. در آن تورنمنت نگاه استعدادیابان به او جلب شد و کُنه به تیم نیوهم از لیگ دسته نهم انگلیس رسید. سرمربی تیم سرپرستی قانونیاش را پذیرفت و کُنه در ۴۸ بازی، ۴۲ گل زد. اما مشکل همیشگی ویزا مانع انتقال او به سطح بالاتر شد. جوان ساحل عاجی سه فصل در همان تیم ماند و بیش از ۱۰۰ گل به ثمر رساند، تا سرانجام اجازه کار گرفت و در ژانویه ۲۰۲۴ به ویکام در لیگ یک پیوست.

شروع کار کُنه برقآسا بود: گل در اولین بازی مقابل تیم زیر ۲۱ سال وستهم، سپس هتتریک مقابل پیتربورو و گلزنی در تنها هشت دقیقه حضور مقابل لینکلن. کُنه در مدت یک فصل و نیم در ۶۱ بازی ۲۱ گل زد و ۵ پاس گل داد. فصل ۲۵-۲۰۲۴ نقطه اوج او بود؛ ۱۸ گل زده و قرار گرفتن در رتبه سوم جدول آقای گلی و انتخاب شدن بهعنوان بهترین بازیکن و بهترین جوان لیگ.
تابستان گذشته کوینز پارک رنجرز او را با پرداخت ۲.۷۵ میلیون پوند خرید. کُنه در نخستین ماهها چهار گل در چمپیونشیپ زد و حتی قرارداد تبلیغاتی با شرکت اسکچرز بست؛ همان برندی که ۶۰۰ جفت کفش برای جام جهانی بیخانمانها اهدا کرده و از آن زمان این بازیکن را میشناخت.

با این پیشرفت، کُنه به تیم ملی ساحلعاج دعوت شد و در نخستین بازیاش ۲۹ دقیقه مقابل عمان بازی کرد. همتیمیها طبق سنت، او را واداشتند که در جلسه تیمی برقصد و کُنه به عنوان پسر خیابانهای آبیجان از این کار ابایی نداشت. حالا ساحلعاج سهمیه جام جهانی ۲۰۲۶ را گرفته و کونه در آستانه تحقق رویایی ناممکن ایستاده: مسیری باورنکردنی، فقط و فقط در عرض هفت سال از جام جهانی بیخانمانها تا بزرگترین تورنمنت فوتبال جهان.