
به گزارش ورزش سه، فصل گذشته در آخرین روزهای لیگ قهرمانان، بعد از شکست بارسلونا در سنسیرو مقابل اینتر و حذف از نیمهنهایی لیگ قهرمانان، فضای رختکن بارسا سنگین و پر از سکوت بود. در میانه آن سکوت، وویچک شزنی متوجه همتیمی جوانش شد؛ بازیکنی که سرش پایین بود و آرام گریه میکرد. اینجا بود که دروازهبان باتجربه تصمیم گرفت به سبک خاص خودش او را آرام کند .
شزنی میگوید: "پرسیدم چرا گریه میکنی؟ گفت چون نیمهنهایی را باختیم. شروع کردم داستان خودش را برایش گفتن. دو سال پیش کجا بودی؟ در ورزشگاههای معمولی، فوتبال معمولی بازی میکردی. اما امروز، نگاه کن پسر، نیمهنهایی لیگ قهرمانان را بازی کردی! تو هنوز خیلی راه داری، صد تا بازی مهم میبازی، صد تا هم میبری. فقط نگاه کن ببین امروز کجایی. رفیق، اینجا سنسیرو است و تو امروز برای رسیدن به فینال لیگ قهرمانان جنگیدی."
شزنی اینطور ادامه میدهد: "میگفت باختیم. خب بله، باختیم. اما ببین تو چقدر جلو آمدی. یک نفس عمیق کشیدم و منتظر ماندم. باید هضمش میکرد. آخر سر دیدم قوزش را صاف کرد و گفت: «آره لعنت بهش، من امروز حتی پاس گل هم دادم!» آن جوان دیگر گریه نکرد".

طبق روایت شزنی در مصاحبه امروزش، آن بازیکن جوان که اشک میریخت کسی نبود جز جرارد مارتین؛ مدافع چپ آیندهدار بارسلونا که در همان بازی در سنسیرو دو پاس گل به نام خود ثبت کرده بود، بازیکنی که دو سال قبلتر برای تیم گمنام UE Cornella بازی میکرد و آن شب در نیمهنهایی لیگ قهرمانان ایستاده است.
خاطره جالب شزنی نشان میدهد او در رختکن بارسلونا چطور به یک برادر بزرگتر تبدیل شده. حضور چنین شخصیتی در رختکنی با این همه بازیکن جوان و زیر بیست ساله برای بارسلونا واقعا یک نعمت است.