باید لگد میزدیم تا زنده بمانیم
دیماریا و خاطره الکلاسیکوهای تاریخی مقابل مسی
به گزارش "ورزش سه"، مارسلو چند روز پیش در پادکست ایکر کاسیاس درباره این موضوع صحبت کرد که رویارویی رئال مادرید با بارسلونای تحت هدایت گواردیولا و لوییس انریکه تا چه اندازه دشوار بود. آن دوران برای همه هوادار رئال مادرید پیچیده و سخت محسوب میشد و به تدریج، با گذشت زمان و ایجاد فاصله، روایتهایی از درون رختکن منتشر شده است که نشان میدهد افراد حاضر در این تیم چگونه آن سالها را تجربه کردهاند.
به همین دلیل، یادآوری مصاحبهای که دیماریا در آن به صراحت و بدون ملاحظه درباره آن سالهای پرتنش میان رئال مادریدِ مورینیو و بارسلونای گواردیولا صحبت کرد اهمیت دارد، رقابتی که بر اخبار فوتبال جهان سایه انداخته بود و نه تنها این دو باشگاه، بلکه تیم ملی اسپانیا را نیز تحت تاثیر قرار میداد که در آن مقطع با اقتدار کامل بر تورنمنتهای بینالمللی سلطه داشت.
دیماریا در گفتگویی صادقانه با خوان پابلو وارسکی به آن دوران اشاره کرد: «در تیم ملی انگار همه با هم دوست بودند و از کنار هر حریفی عبور میکردند اما وقتی مقابل هم قرار میگرفتند، شروع به لگد زدن به یکدیگر میکردند. این یکی از چیزهایی بود که مورینیو در ذهن بازیکنان رئال مادرید جا انداخته بود.
این که تنها راه شکست دادن بارسا زدن، تکل رفتن و دوندگی بیشتر است. چون آن زمان کاملا واضح بود، آنها میتوانستند حسابی شما را درهم بکوبند، همانطور که در بازی ۰-۵ این کار را با ما کردند. در تمام عمر فوتبالیام حتی یک مسابقه هم نبود که من توپ را نبینم. ما سعی میکردیم پرس کنیم اما توپ به سادگی ناپدید میشد.»
همانطور که دیماریا توضیح میدهد، پس از آن مسابقه رویکرد تاکتیکی تغییر کرد: «از آن بازی به بعد فهمیدیم راه بردن متفاوت است و آن راه به درگیریهای فیزیکی در زمین منجر شد. گاهی میترسیدم مسی مصدوم شود. فینال مستایا فقط مجموعهای از تکلهای خشن و پشت سر هم بود.»
