کد خبر : 1455479 | 29 مرداد 1396 ساعت 17:20 | 83.9K بازدید | 1 دیدگاه

5200 پاس ارزش یک گل را ندارد 

ویژه از جزیره: من خسه هستم و تو ونگر

حمیدرضا صدر به شکست آرسنال در زمین استوک پرداخته، به درخشش خسه در جزیره...

ویژه از جزیره: من خسه هستم و تو ونگر

به گزارش "ورزش سه"، دومین هفته لیگ برتر فصل 18-2017 با نتیجه غیرمنتظره ای همراه بود: استوک سیتی 1 - آرسنال صفر... 


مگر استوک همان تیمی نبود که آرسنال چند ماه پیش در زمینش با دو گل ژیرو و ضربه های اوزیل و سانچز 1-4 پیروز شد؟ مگر استوک در هفته اول مغلوب اورتون نشد؟ مگر قرار نبود آرسنال فصل جدید را با پرواز آغاز کند؟


ولی بیایید زاویه نگاه به استوک و آرسنال را تغییر دهیم. بیایید افتخارات کسب شده اروپایی توسط بازیکنان دو تیم را معیار مقایسه قرار دهیم. چنین معیاری استوک سیتی را از آرسنال جلو می اندازد، با فاصله زیاد، خیلی زیاد. میان آرسنالی ها فقط پتر چک قهرمان اروپا شده، ولی پنج بازیکن استوک، لیگ قهرمانان را فتح کرده اند: درن فلچر با منچستر یونایتد، بویان کرکیچ  با بارسلونا دو بار، شکیری با بایرن مونیخ، ابراهیم افلای با بارسلونا و سرانجام آخرین بازیکن شان: خسه با رئال مادرید دو بار.


خسه برابر آرسنال در نخستین بازی اش با پیراهن راه راه قرمز و سفید آغازی داشت رویایی و وقتی مارک هیوز در دقیقه 73 او را به بیرون میدان فراخواند طرفداران استوک به پا خواسته و برای ستاره جدیدشان که سه امتیاز گرانبها برای شان به ارمغان آورده بود دست زدند.


مسیری که خسه پیموده نامتعارف بوده. بزرگ شده در آکادمی رئال. ورود به ترکیب اصلی توسط مورینیو در 2011. درخشش در رئال 2013 به رهبری آنچلوتی. روبرو شدن با مصدومیت و پیوستن به پاری سن ژرمن در 2016 . جایی که درجا زد و حالا در بیست چهارسالگی اش به صورت قرضی راهی لیگ برتر شده. مسیر طی شده توسط خسه حاکی از نزول بوده. او از مادرید پر شر و شور به پاریس عروس شهرهای جهان رفته و حالا سر از استوک کوچک در شمال انگلیس درآورده. از شهر بیست و هشت هزار نفری که سفال هایش معروفند. خسه از رئال پرافتخارترین باشگاه جهان به پاری سن ژرمن میلیونر پیوسته و سرانجام پیراهن باشگاهی را پوشیده که بزرگ ترین افتخارش یک بار فتح جام اتحادیه انگلیس در دهه هفتاد بوده، نه بیشتر.

 

1236297


خسه چهارشنبه به استوک پیوست و شنبه که رسید تک گل دیدار با آرسنال را پس از نود ثانیه از آغاز نیمه دوم زد. با طی کردن نیمی از طول زمین در مصاف ناچو مونرئال که نتوانست او را مهار کند. نتوانست و خسه با نواختن ضربه ظاهرا ساده ای پتر چک را مغلوب کرد. آن چه پیروزی خصوصی خسه برابر سعید کولاسیناچ هم بود. کولاسیناچ که در 2014، زمانی که برای شالکه بازی می کرد، زانوی خسه را چنان خرد کرد که خسه جایش را برای همیشه در رئال از دست داد. 


در عین حال گل خسه هم نمایانگر قدرت تمام کنندگی خسه بود و هم بازتابنده شکنندگی مدافعان آرسنال. همان هایی که هفته پیش سه گل از لسترسیتی خورده بودند. حالا آرسنال طی دو دیدار پنج گل از دو تیمی خورده که فصل پیش را در رتبه های دوازدهم و سیزدهم به پایان برده بودند. این که توپچی ها در نه بازی آخر دور از خانه شان در لیگ، از فصل پیش تاکنون، نتوانسته اند سنگرشان را بسته نگاه دارند تکراری شده. پتر چک نزول کرده و  گردش توپ ثمری برای آرسنال نداشته. توپچی ها برابر استوک آمیخته در 77.3درصد اوقات توپ را در اختیار داشتند؛ بهترین رکورد شان طی سیزده سال اخیر، از 2004-2003 تاکنون. آنها520 پاس بیشتر از مردان استوک رد و بدل کردند، با این وصف شکست خوردند. آن چه آرسن ونگر را دوباره تلخ کرد، دوباره طعنه زن، دوباره بی حوصله. مردان او طی پنج بازی لیگ در خانه استوک سه بار شکست خورده اند.  
ونگر گفت "نمی خواهید در بازی که باید ببرید، ببازید" را تکرار کند. گرانیت ژاکا که قرار بود مرد اول میانه میدان باشد و نبود را نکوهش کرد. گل مردود اعلام شده آلکساندر لاکازت را به رخ کشید و زمین خوردن هکتور بلرین در مصاف با مامه دیوف را تشریح کرد. جمله "می دانیم داوران پنالتی های مان را نمی بینند" را تکرار کند. این که آرسنال در فصل سپری شده فقط شش ضربه پنالتی بدست آورد و در صف شش تیم با کم ترین ضربه پنالتی بدست آورده لیگ قرار گرفت را. این که ده ضربه پنالتی تقدیم حریفان کرد که پس از هال سیتی بدترین رکورد بود را... ولی روی آوردن به شکوه و گلایه پس از سپری کردن فقط دو بازی تناسبی با تیمی مدعی بالانشینی لیگ ندارد، دارد؟

 

1236296


نمایش خط میانی آرسنال بیش از حد متوسط بود. ترکیب اوزیل - ولبک پشت سر لاکازت نیشدار نشد و مارتین کیون مدافع سابق آرسنال مسعود اوزیل را برای نمایش نومید کننده اش زیر تازیانه گرفت "اوزیل باید به خودش نگاه کند، به این که نمی تواند ما را گول بزند...".

 

حقیقت این بود آرسنال یکی از همان بازی های نمونه ای اش را برابر استوک انجام داد: حاکم باش، ولی نیش نهایی را نزن. توپ را در اختیار بگیر و دروازه را باز نکن...آرون رمزی و دنی ولبک در غیاب آلکسیس سانچز چند بار جک باتلند، بهترین بازیکن میدان که خیلی ها در انگلیس اعتقاد دارند باید درون دروازه تیم ملی جای جو هارت را بگیرد، به واکنش های معرکه وادار ساختند. الیور ژیرو، تئو ولکات و آلکس ایووبی راهی میدان شدند ولی ضربه آخر نواخته نشد. نشد و آرسنال خیلی زود در لیگ شکست را پذیرفت. مثل پارسال که فصل را با شکست 4-3 برابر لیورپول آغاز کردند، مثل پیارسال که فصل را با شکست 0-2 از وستهام آغاز کردند. 


سی و شش بازی لیگ پیش رو جلب نظر می کنند، ولی ناقوس بی حوصلگی ناقدان ونگر طی دو بازی به صدا درآمده. پارسال که آرسنال در زمین استوک دروازه راه راه پوش ها را گلباران کرد گروهی از همان بی حوصله ها بنری بالا بردند. بنری که رویش نوشته بودند: "ونگر وقتی می گوییم برو، یعنی برو".

 

 

نویسنده: حمیدرضا صدر

 

 

 

از همین نویسنده بخوانید:

 

 

جام برای آسنسیو، چاقو برای والورده 

 

سرقت از رستوران ایتالیایی در لندن

 

آیا بارسلونا در حال فروپاشی است؟

 

چلسی و کونته: وحشت از سرنوشت آنچلوتی

 

نیمار - پاریس؛ عملیات گنگستری 2017

 

 نیمار: بی وفایی و پول پرستی یا فرار از سایه مسی؟ 

 

 چهل سالگی دیدار ایران - آرژانتین؛ جشنواره رئال 

 

گرت بیل: پسر سرگردان برنابئو

 

جنون خرید در فوتبال اروپا: خرج کن و فقط خرج!

 

مورینیو و یونایتد: فصل دوم، فصل پرواز؟

 

چلسی و دیگو کاستا: جنگ با خروس جنگی 

 

انتقال جنجالی بونوچی: چرا سرباز کهنه کار یووه راهی میلان شد؟

 

 خامس رودریگز: وداع طولانی و تلخ از نوع مادریدی

 

جان تری در آستون ویلا: نه نمی تونی از روی سایه‌ات بپری

 

 طناب داری که آرام و بی صدا بافته شد

 

پوچتینو در لبه تاریخ و رویا

 

تابستان از نوع آرسنالی؛ بهترین‌ها را از دست بده

 

سایه و روشن های یک انتقال جنجالی

 

بازگشت رونالدو به منچستر‌یونایتد: هفت پرسش

 

نگاه انتقادی اکونومیست به صعود ایران!

 

کی‌روش: از منچستر تا تهران برخلاف مسیر آب

 

وقتی عروسی به کوچه ایران رسید 

 

روزی که بلیت جام جهانی مهر باطل خورد

 

از رونالدو تا بوفون؛ از آسمان تا زمین

 

زیدان - آلگری: نیش‌ها را به هیچ بگیر

 

توخل و دورتموند: وداع سرد سرد با دیوار زرد

 

فرانچسکو توتی: پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد

 

گاسکویین 50 ساله: بدون نامه‌ای از محبوبه بی‌وفا

 

آیا دو جام یونایتد، جام های میکی ماوس بودند؟!

 

سه سقوط کرده: ونگر، گواردیولا، مورینیو

 

زیدان ماند و انریکه رفت

 

جان تری: وداع مرد احساساتی تک باشگاهه

 

چلسی 2017: دویدن دنبال باد

 

شبی در آمستردام برخلاف جریان آب

 

وقتی هیولا، سرخپوست‌ها را بلعید

 

بازنگری تاریخی‌‌ترین قهرمانی پرسپولیس؛ جام 1352

 

کسی نمی‌گفت آفتاب در مونیخ می‌درخشد 

 

مسی: خرمن آتش در میعاد

 

ال کلاسیکو: شب خوک زده با فیگو

 

تونی آدامز و سالاد فصل هجده ملیتی گرانادا

 

سی ال؛ لبخند دارودسته مادریدی

 

یوونتوس - بارسلونا: هفت پرده از نبرد انتقامی

 

میلان؛ فیل بزرگ در تاریکی مطلق

 

منچستریونایتد؛ چرا این تیم خود را پیدا نمی‌کند؟

 

مرگ تدریجی فوتبال هلند: چرا و چگونه؟

 

سایه روشن‌های جذاب‌ترین لیگ جهان 

 

مارچلو لیپی: مردی برای همه فصول

 

قطر - ایران؛ بازخوانی نبرد تلخ دوحه 1376

 

بهشت بر تو ارزانی باد پسرجان...

 

سیتی - موناکو؛ کبریت خیس برابر آتش گداخته

 

بازخوانی اولین فصل مورینیو در چلسی 

 

سیندرلا؛ نیمه شب چهارشنبه به وقت نوکمپ

 

نه، این همه آرزوهای ناپولی نبود...

 

تو هم تمام شدی آقای ونگر

 

انریکه و بارسا: اینجا زمان برای کسی متوقف نخواهد‌ شد

 

خوردن استیک با دندان‌های مصنوعی

 

معجونی که فوتبال انگلیس را تغییر داد 

 

تجدید خاطره با ایکر کاسیاس

 

آلگری: از تورین تا لندن و بارسلونا

 

بارسا در پاریس: ده پرده از کشتار والنتاین

 

لیگ قهرمانان: ناقوس‌ها برای که به‌صدا در می‌آیند؟

 

اولین توفان: وسترن در امجدیه

 

ردبول؛ بوندسلیگا علیه نوشیدنی شیطان!

 

ظهور و سقوط لستر: وداع با رمانتیسم؛ سقوط نکنید، بمانید آقای رانیری

 

آرسن ونگر: گربه خانگی میان ببرهای گرسنه

 

یادداشت حمیدرضا صدر درباره تیم محبوب ایتالیایی؛ رم، کولوسئوم در غیاب سزار  

 

لیورپول و کلوپ: ژانویه عذاب آور

 

از رونی تا رونالدو: مسیر موازی پسران فرگوسن

 

از قلیچ خانی و هاشمی نسب تا سرجیو راموس: دست دادن با آتش

 

رونالدو برزیلی یا رونالدو پرتغالی؟

 

جام جهانی 48 تیمی: معما، پرسش و دلار

 

از اوفارل تا کی‌روش: همان شهرزاد قصه‌گو

 

بازگشت یاپ استام به منچستر: داغ آن وداع تلخ

 

یوونتوس: همان بالا با یک علامت سوال

 

قربانگاه والنسیا، نفرین خفاش‌ها

 

فوتبال سال 2016؛ ده پرده از زندگی و مرگ

 

آیا یونایتد و مورینیو سرانجام به جاده اصلی بازگشته‌اند؟

 

آقای گل محجوب؛ از سیلی عبده تا مرگ در استکهلم

 

از چلسی تا آرسنال، از آنتونیو تا آرسن

 

لیونل مسی 2016: هم شیرین شیرین؛ هم تلخ تلخ

 

یادداشت ویژه حمیدرضا صدر برای برنده توپ طلا؛ رونالدو: رنج به علاوه سرمستی 

 

گواردیولا در باتلاق انگلیسی

 

میلان: مشت آهنین درون مخمل راه راه

 

ردبول، نوشابه منفور بوندسلیگاست!

 

هفته چهاردهم لیگ برتر: باران آنها را برد

 

ال کلاسیکو 232 : کسالت آمیخته به جادوی صد

 

هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین

 

تا 41 سالگی در برنابئو؛ کریستیانو می‌تواند؟

 

با این بارسلونا چه باید کرد؟

 

رئال به روایت زیدان: بی های و هوی، بی زرق و برق

 

هفته دوازده لیگ برتر: نه، تو دیگه خاص نیستی!

 

استیون جرارد: تاریخ تو را به کدام سو خواهد برد؟

 

 وداع با منصور پورحیدری؛ آن چروک‌های عمیق

دیدگاه‌ها