پسرکی که ثابت کرد رئالی‌ها اشتباه کردند

به گزارش "ورزش سه"، آلوارو فرناندس کارراس جدیدترین قطعه پازل بازسازی خط دفاعی رئال مادرید است. این مدافع چپ ۲۲ ساله با قراردادی شش‌ساله از بنفیکا به رئال پیوسته و مبلغ انتقال او ۵۰ میلیون یورو اعلام شده است. او پس از ترنت الکساندر-آرنولد و دین هویسن که به‌ترتیب از لیورپول و بورنموث به مادرید آمدند (با مجموع هزینه‌ای بیش از 115 میلیون پوند)، سومین خرید بزرگ دفاعی این تابستان محسوب می‌شود.

کارراس- که به این نام شناخته می‌شود چون «فرناندس» نام‌خانوادگی رایجی در اسپانیاست- فصل گذشته در پرتغال درخشید. او در ۵۰ بازی برای بنفیکا ۹ بار در گل‌ها نقش داشت (۴ گل و ۵ پاس گل) و یکی از پرطرفدارترین مدافعان چپ اروپا شد. رئال مادرید چند هفته‌ای بود که روی این انتقال کار می‌کرد و می‌خواست پیش از جام باشگاه‌های جهان آن را نهایی کند، اما بنفیکا خواهان حضور او در اردوی پیش‌فصل آمریکا بود.
ورود او یک تقویت دیگر برای پروژه ژابی آلونسوست. این انتقال همچنین پایان‌بخش چرخش عجیب و چشمگیر مسیر حرفه‌ای کارراس با رئال مادرید است؛ چرا که او بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ در آکادمی این باشگاه بازی می‌کرد، اما در نهایت منچستریونایتد او را جذب کرد، در حالی‌ که مادرید او را رایگان از دست داد و حالا باید برای بازگرداندنش ۵۰ میلیون یورو هزینه می‌کرد.
یکی از مسئولان آن زمان آکادمی باشگاه گفته است: «خیلی‌ها در باشگاه حالا باید خودشان را پنهان کنند؛ چطور پسری که مجانی رفت، امروز ۵۰ میلیون یورو برایتان هزینه دارد؟»
دو فصل پیش او در تیم پرستون نورث‌اند در دسته دوم فوتبال انگلیس بازی می‌کرد و حالا قرار است مدافع چپ شماره یک آلونسو شود. اما کارراس چطور به اینجا رسید؟
او در سال ۲۰۰۳ در شهری به‌نام فرول، واقع در منطقه گالیسیا، در شمال‌غربی اسپانیا و حدود ۲۰۰ کیلومتری مرز پرتغال، به دنیا آمد.
پدرش، فرانسیسکو، همچنان در همان‌جا به‌عنوان مامور گارد ملی (یکی از دو نیروی پلیس اسپانیا) خدمت می‌کند و مادرش، پائولا، خانه‌دار است. آن‌ها سه فرزند دارند: فرانسیسکو، آلوارو و خواهر کوچکترشان پائولا.
کارراس خیلی زود عاشق فوتبال شد و این ورزش را در تیم شهرش، راسینگ فرول که امسال از دسته دوم اسپانیا سقوط کرد، آغاز کرد. یکی از نخستین کسانی که استعداد او را از نزدیک دید، خوانکار فرناندس، مدیر ورزشی وقت باشگاه بود.

او به اتلتیک گفت: «فرول خیلی شهر بزرگی نیست، بنابراین همیشه رابطه نزدیکی با خانواده کارراس داشتیم و از همان ابتدا آلوارو را می‌شناختیم. او را از کودکی با تیم بالا آوردیم. همیشه از نظر فیزیکی وضعیت خوبی داشت، اما چیزی که بیشتر از همه توجه را جلب می‌کرد، کیفیت بازی و استعدادش بود. در او پتانسیل فوق‌العاده‌ای دیده می‌شد.
او دقیقاً نقطه مقابل بازیکنان بلندقد و دست‌وپا چلفتی بود. همیشه در کناره‌ها بازی می‌کرد. آن قدرت، آن ظرافت در دویدنش از همان بچگی در وجودش بود.»
بعد از حضور در تیم‌های راسینگ فرول و گالیسیا ده کارانزا، در سال ۲۰۱۲ باشگاه دپورتیوو لاکرونیا- که در سال ۲۰۰۰ قهرمان اسپانیا شده بود و همراه با سلتاویگو یکی از دو تیم بزرگ منطقه گالیسیا محسوب می‌شود- توجه ویژه‌ای به کارراس نشان داد.
در دپورتیوو بود که استعداد کارراس واقعاً شکوفا شد؛ در تیمی متشکل از بازیکنانی که همگی متولد ۲۰۰۳ بودند و هنوز هم باشگاه به آن نسل افتخار می‌کند.
دیوید لاگار، اولین مربی آن نسل در آکادمی دپور، که اکنون دستیار تیم اول است، می‌گوید: «هفت بازیکن از آن تیم وارد فوتبال حرفه‌ای شدند. بعضی‌ها هنوز هم در دپورتیوو هستند، مثل دنی بارسیا یا هوگو ریوس. آن‌ها خوب بودند، اما فراتر از انتظارات ما عمل کردند.
آلوارو توانایی دریبل‌زنی و هماهنگی بدنی بالایی داشت. باهوش بود، می‌دانست کجا باید بایستد. در جام ایسکار (یک تورنمنت معتبر جوانان) نحوه تکل زدنش باعث شگفتی سایر مربیان شد، چون این نوع بازی برای آن سن معمول نبود. شاید به‌خاطر تمرین مداوم روی چمن طبیعی بود.»
در همین زمان بود که رئال مادرید شروع به زیرنظر گرفتن جدی او کرد. کارراس در ۱۴ سالگی و در حالی‌که قدش نزدیک به ۱۸۳ سانتی‌متر شده بود، به مادرید رفت.

یکی از کسانی که بازی‌های او را در آن زمان دیده بود گفت که کارراس «خیلی لاغر» و «از نظر بدنی هنوز رشد نکرده» بود، به همین دلیل باشگاه این فرصت را داشت تا «او را بسازد» و از نظر فیزیکی تقویت کند.
کارراس روند رشد خوبی را طی کرد، اما تغییر شهر برای خانواده‌اش، به‌ویژه پدر و مادرش، شوک بزرگی بود. آن‌ها اغلب آخر هفته‌ها به مادرید می‌آمدند تا کنار پسرشان باشند.

به گفته یک منبع دیگر، کارراس یکی از نخستین بازیکنان آکادمی بود که جلسات تمرینی انفرادی داشت؛ تمریناتی که بیشتر برای بهبود شتاب و سرعت انفجاری او طراحی شده بود.
کارراس در هر سه سال حضورش در پایتخت اسپانیا، از رده زیر ۱۵ تا زیر ۱۷ ساله‌ها، قهرمان لیگ شد. اما این بازیکن اهل گالیسیا در سال پایانی‌اش در باشگاه، یعنی فصل ۲۰-۲۰۱۹، نتوانست تأثیر چشمگیری بگذارد؛ فصلی که تریستان سِلادور هدایت تیم را برعهده داشت. جالب آن‌که سلادور اکنون یکی از دستیاران ژابی آلونسو در تیم اول خواهد بود.
در آن زمان، دیوید دلا ویبورا به‌عنوان آینده‌دارترین مدافع چپ باشگاه شناخته می‌شد و سلادور هم کارراس را به جای پست تخصصی‌اش در دفاع، در خط میانی به کار گرفت.
باشگاه منچستریونایتد که مدت‌ها او را زیر نظر داشت، با پیشنهادی مالی بسیار چشمگیر که یکی از منابع رئال مادرید آن را «فوق‌العاده» توصیف کرده، برای جذبش اقدام کرد. همان منبع می‌گوید: «کارراس جسارت زیادی به خرج داد چون مستقیماً به باشگاه گفت که شما به من باور ندارید.»
رئال تلاش کرد با ارائه یک پیشنهاد متقابل او را حفظ کند، اما دیر شده بود و آلوارو راهی انگلیس شد. چون قراردادش رو به پایان بود، کارراس به صورت رایگان از رئال جدا شد.
او در دسامبر ۲۰۲۳، زمانی که به صورت قرضی در گرانادا بازی می‌کرد، در مصاحبه‌ای گفت: «آن موقع به خاطر پاندمی کرونا در قرنطینه بودیم. یک تماس تصویری با مدیران یونایتد و استعدادیاب‌هایی که در اسپانیا بودند داشتیم. آن‌ها برایم ترجمه می‌کردند چون اصلاً انگلیسی بلد نبودم.»

پیش از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا- اتفاقی که باعث شد باشگاه‌های انگلیسی دیگر نتوانند بازیکنان خارجی زیر ۱۸ سال را جذب کنند- کارراس بخشی از پروژه یونایتد برای جذب استعدادهای اسپانیایی بود؛ پروژه‌ای که در آن بازیکنانی چون آلخاندرو گارناچو (که حالا ملی‌پوش آرژانتین است) و مارک خورادو (که اکنون در تیم B اسپانیول حضور دارد) نیز حضور داشتند.
کارراس خیلی زود با تمرکز و جدیتش در زمین و بیرون از آن، توجه باشگاه را جلب کرد. زبان انگلیسی را به سرعت یاد گرفت و به کمک برادرش فران، که همراهش به انگلیس آمده بود، خود را با شرایط وفق داد.
او در سال ۲۰۲۲ جایزه بهترین بازیکن تیم زیر ۲۳ ساله‌های منچستریونایتد را از آن خود کرد و به سرعت به تمرینات تیم اصلی دعوت شد. همچنین با درخشش در رده باشگاهی، موفق شد به تیم‌های ملی زیر ۱۹ و زیر ۲۱ ساله‌های اسپانیا دعوت شود- جایی که فرانسیس هرناندز، مسئول تیم‌های پایه فدراسیون فوتبال اسپانیا، تحت تأثیر عملکردش قرار گرفته بود.
اما با ورود اریک تن‌هاخ به‌جای رالف رانگنیک به‌عنوان سرمربی منچستریونایتد، مسیر حرفه‌ای کارراس تغییر کرد. سرعت و توان هجومی‌اش مورد توجه بود، اما در پشت‌صحنه این باور وجود داشت که از نظر دفاعی باید پیشرفت کند. 
کارراس در مصاحبه‌اش با اتلتیک گفت: «پیامی که یونایتد به من داد چی بود؟ اینکه باید قرضی بروم، اینکه تن‌هاخ روی من حساب نمی‌کند، اینکه باید تجربه به دست بیاورم و ریتم بازی‌ام بهتر شود... و بعد ببینیم چه پیش می‌آید.»
در فصل ۲۳-۲۰۲۲، آلوارو کارراس به صورت قرضی به پرستون نورث‌اند در چمپیونشیپ (سطح دوم فوتبال انگلیس) پیوست؛ جایی که در مجموع ۴۲ بازی انجام داد و تیمش در پایان فصل در رده دوازدهم جدول قرار گرفت.

رایان لوو، سرمربی وقت پرستون، می‌گوید: «ما از فرصت استفاده کردیم تا او را به‌عنوان وینگ‌بک بازی بدهیم. به او کمک کردیم تا از نظر دفاعی پیشرفت کند چون مشخص بود که بیشتر یک مدافع کناری تهاجمی است. او شش پاس گل داد و فصل فوق‌العاده‌ای برایش رقم خورد.
در پرستون هوا واقعاً سرد و بارانی بود، ولی او اصلاً اذیت نمی‌شد؛ مثل یک انگلیسی واقعی. همیشه با روحیه‌ای عالی تمرین می‌کرد. من آن‌قدر از عملکردش راضی بودم که فصل بعد دوباره برای گرفتنش اقدام کردم.
همیشه از بازیکنانم می‌خواستم در صورت از دست رفتن توپ سریعاً به عقب برگردند. هر بار که کارراس این کار را می‌کرد و توپ را پس می‌گرفت، حواسش بود که من ببینم!
او من را یاد ترنت الکساندر-آرنولد می‌اندازد، البته در سمت چپ زمین. هر دو در زمین بسیار باهوش‌اند. من که لیورپولی‌ام، خوشحال می‌شوم هر دو را در تیمی مثل رئال ببینم.»
کارراس فصل بعد قرضی به گرانادا در لالیگا رفت اما تا ژانویه دوباره منتقل شد چون یونایتد تصمیم به فروش او گرفت. کارراس از اینکه نتوانست در تیم اصلی یونایتد فرصتی پیدا کند، ناامید بود. باشگاه به‌جای او، تایرل مالاسیا را به‌عنوان جانشین لوک شاو خرید؛ بازیکنی که در پست دفاع چپ چندان موفق نبود. سیستم بازی با وینگ‌بک که روبن آموریم در نظر داشت، می‌توانست برای کارراس ایده‌آل باشد، اما تن‌هاخ اجازه فروشش را صادر کرد چون احساس می‌کرد از نظر دفاعی به‌اندازه کافی قوی نیست.

نیل وود، مربی سابق کارراس در تیم زیر ۲۳ سال یونایتد، گفت: «واقعاً از اینکه فرصت بیشتری پیدا نکرد تعجب کردم. وقتی در ۲۰۲۲ به سالفورد رفتم، صحبت مفصلی با او داشتم. بهش گفتم که باید برای گرفتن جای لوک شاو رقابت کند. به نظرم توانش را داشت.
شاید آن موقع زمان مناسبی برای ورود مستقیم به تیم اصلی نبود، اما اگر برنامه‌ریزی می‌کردند که قرضی به تیمی برود، کار عاقلانه‌ای بود. اگر حالا هنوز در یونایتد بود، حتماً برای شماره یک شدن در پست دفاع چپ رقابت می‌کرد.
کارراس به‌صورت قرضی به بنفیکا رفت، با بند خرید ۶ میلیون یورویی. یونایتد هم یک بند بازخرید ۱۸ میلیون یورویی برای خود گذاشت، و نیز بندی که ۲۰ درصد از مبلغ فروش مازاد بر ۶ میلیون یورو نصیبش شود.
در لیسبون بود که کارراس واقعاً درخشید. او یکی از معدود مدافعانی بود که در لیگ قهرمانان اروپا توانست مقابل لامین یامال از بارسلونا دوام بیاورد؛ چه در مرحله گروهی که دیداری دیوانه‌وار بین دو تیم رقم خورد، چه در بازی برگشت مرحله یک‌هشتم نهایی.

در ماه مارس، رئال مادرید شروع به برنامه‌ریزی برای جذب یک مدافع چپ کرد. آن‌ها خیلی زود تمرکز خود را معطوف بازیکنی کردند که از دوران آکادمی به‌خوبی او را می‌شناختند. گزینه‌های دیگری هم مانند میلوش کِرکِز از بورنموث و آلخاندرو گریمالدو از بایرلورکوزن مطرح شدند اما کارراس به اولویت باشگاه بدل شد.
با این حال، برخی در داخل و خارج باشگاه از اینکه رئال بند بازخرید ۸ میلیون یورویی برای میگل گوتیرس (مدافع چپ سابق آکادمی که حالا در خیرونا بازی می‌کند) را تا پیش از ۳۰ ژوئن فعال نکرد و به‌جایش ۵۰ میلیون یورو برای کارراس هزینه کرد، متعجب شدند. این تصمیم، تغییری نسبت به سیاست قبلی رئال که در قرارداد بازیکنان خروجی آکادمی بندهای بازخرید یا حق‌تقدم در نظر می‌گرفت، محسوب می‌شود.
فرآیند جذب کارراس، فشار زیادی به این بازیکن وارد کرد. روی کاستا، رئیس باشگاه بنفیکا که به چانه‌زنی‌های سخت معروف است و امسال درگیر رقابت‌های انتخاباتی هم بود، نمی‌خواست کارراس را از دست بدهد. رئال می‌توانست بند فسخ ۵۰ میلیون یورویی را یکجا پرداخت کند، اما قصد داشت آن را قسطی بدهد؛ موضوعی که باعث تأخیر در انجام انتقال شد. از طرفی، بنفیکا هم می‌خواست کارراس در جام باشگاه‌های جهان همراهشان باشد.

یکی از نزدیکان کارراس گفته بود: «نمی‌توانند رؤیای یک پسر جوان را نابود کنند»؛ جمله‌ای که زمانی مطرح شد که انتقال او در آستانه شکست قرار داشت. کارراس در دو بازی ابتدایی بنفیکا در جام باشگاه‌های جهان بازی کرد، اما به دلیل محرومیت با کارت زرد در دیدار مقابل بایرن‌مونیخ غایب بود و در بازی یک‌هشتم مقابل چلسی نیمکت‌نشین شد.
اما حالا رؤیایش به حقیقت پیوسته. کارراس دوباره بازیکن رئال مادرید است و قرار است نقشی کلیدی در پروژه انقلابی ژابی آلونسو ایفا کند.
منبع: اتلتیک