من لامین یامال را انتخاب می‌کنم!

به گزارش "ورزش سه"، رلانیو در این یادداشت نوشته:«رونالدینیو پرده از راز برداشت و توپ طلای امسال به عثمان دمبله رسید؛ بازیکنی که لوئیس انریکه - که خود نیز جایزه گرفت - توانست او را دگرگون کند.

وینگری که زمانی بی‌انگیزه و ناپایدار بود، در دستان انریکه به مهاجمی متحرک بدل شد؛ بازیکنی توانمند در پرس، توانایی بازگشت به عقب برای بازی‌سازی و تولید سهمی چشمگیر از پاس گل و گل. او حالا یک بازیکن بزرگ است، مرواریدی در دل تیمی بزرگ، پاری‌سن‌ژرمن؛ تیمی که ویتینیا - نفر سوم توپ طلا - نیز آن را به حرکت درآورد.

از نظر من، در کنار لامین یامال، آن‌ها دو نفر برتر را شکل می‌دادند، تنها با ترتیبی متفاوت. من روی لامین شرط گذاشته بودم، به‌خصوص بر اساس توانایی‌اش برای انجام حرکاتی هنری‌تر و اثرگذارتر. تنها چیزی که کم داشت، درخشش در بزنگاه‌هایی بود که بارسا به آن نرسید؛ فینال لیگ قهرمانان و جام جهانی باشگاه‌ها؛ صحنه‌هایی مناسب برای جمع‌آوری رأی. اما اگر در هیچ‌کدام حاضر نبود، تقصیر او نبود. در هر حال، با تنها هجده سال سن، رکورد دیگری شکست و به رتبه دوم رسید؛ سکویی مقدماتی برای افتخاری که در انتظار اوست.

پیش از مراسم، میاتوویچ در برنامه مووی‌استار پیش‌بینی کرده بود که ما در آستانه دورانی هستیم که در آن لامین و امباپه توپ طلا را همچون کریستیانو و مسی در سالیان گذشته میان خود جابه‌جا خواهند کرد. ای کاش چنین شود.

مراسمی زیبا برگزار شد؛ با سومین توپ طلای پیاپی آیتانا بونماتی و جوایز بهترین بازیکن جوان برای لامین یامال و ویکی لوپز. پاری‌سن‌ژرمن به دلیل بدشانسی همزمانی با بازی‌اش در مارسی (که شکست خورد و لکه‌ای در شب باشکوهش بر جای گذاشت) غایب بود، اما بارسلونا در مراسم حضوری پررنگ داشت؛ حضوری که رئال مادرید سال گذشته زمانی که به شدت از دوم شدن وینیسیوس عصبانی شد، از آن سرباز زد. در مقابل، لاپورتا شبی سرشار از خوشی را تجربه کرد؛ شبی که با بالا رفتن بازیکنان زن و مرد و حتی اسطوره‌های پیشین باشگاه برای دریافت یا اهدای جوایز، غرور و رضایتش بیشتر می‌شد. حتی جایزه لوئیس انریکه نیز انعکاسی از بارسا بود، چرا که او در همین باشگاه به عنوان مربی سطح اول جهان تثبیت شد و با آن شش‌گانه تاریخی دست یافت.

لوئیس انریکه که نسبت به این جوایز فردی همیشه نگاهی تردیدآمیز داشت، پیامی ویدئویی ضبط کرده بود، چرا که باید در مارسی حاضر می‌شد، و در آن توانست از اهداکنندگان جایزه تشکر کند. او همچنین شادی دوم خود را با اعطای جایزه «سقراط» به دخترش سیرا تجربه کرد؛ چهره بنیاد «ژانا» که او و همسرش برای حمایت از خانواده‌هایی که با رنجی مشابه خانواده خودشان مواجه می‌شوند، ایجاد کرده‌اند.

در مجموع، امشب پیروزی‌ای کامل برای پاری‌سن‌ژرمن بود، اما همزمان برای بارسا هم؛ به‌خصوص به دلیل جوایز آیتانا بونماتی، لامین یامال و ویکی لوپز. دستاوردی بزرگ برای اعتبار فوتبال اسپانیا و بیش از همه نشانی از سطح درخشان فوتبال زنان؛ عرصه‌ای که بارسلونا بی‌تردید پیشتاز آن است.