
به گزارش "ورزش سه"، امیرحسین حسینزاده یکی از بازیکنانی بود که در جریان دیدار ایران و ازبکستان انرژی و تحرک همیشگیاش را به نمایش گذاشت. با این تفاوت که این بار در نقشی بازی کرد که شاید مناسبترین جایگاه برای تواناییهای او نباشد. وینگر چپی که قلعهنویی برای فینال تورنمنت العین انتخاب کرد، دوندگی و فشار مداومش را ارائه داد، اما شاید همانطور که عملکرد بازی نشان داد، محل واقعی بهرهبرداری از توان گلزنی و موقعیتسازی او کمی جلوتر باشد.
حسینزاده از ابتدای بازی با ازبکستان وظایف سنگینی در سمت چپ داشت؛ هم باید با میلاد محمدی در فاز دفاعی هماهنگ میشد و هم در انتقالها سرعت میداد. دوندگی بیوقفه و حضور مستمر در دوئلها باعث شد در اوج فشار ازبکها در نیمه اول، تیم ملی بتواند از سمت چپ به بازی برگردد. در نیمه دوم، از زمانی که ایران سوار بازی شد، زوج حسینزاده و محمدی در چپ چند حمله خطرناک طراحی کرد و چند بار تا ایجاد موقعیت کامل پیش رفت.

با این حال پس از ۸۱ دقیقه، سرمربی تیم ملی تصمیم گرفت علیرضا کوشکی را به میدان بفرستد. بازیکنی که با ورودش جریان تازهای به حملات ایران داد و یکی از تعویضهای خوب بازی بود.
همین مسئله سؤالی مهم را پیش میکشد: آیا زمان آن نرسیده که حسینزاده جای دیگری در چینش تیم ملی تجربه شود؟ گلزنی بخشی از هویت فوتبالی حسینزاده است و او میتواند در باکس به کمک ایران بیاید.
در تراکتور، حسینزاده بیش از هر زمان دیگری به دروازه نزدیک است و با تحرک درون محوطه، فرار پشت دفاع، و مهمتر از همه، غریزه گلزنی، سال گذشته آقای گل شد و امسال هم برای این عنوان مدعی است.
با توجه به اینکه مهدی طارمی فعلاً در شرایط صددرصدی قرار ندارد و تیم ملی هم نیازمند بازیکنی با سرعت و شوتزنی مناسب درون باکس است، استفاده از حسینزاده در پست جلوتر میتواند ارزش تاکتیکی بالایی داشته باشد. او یکی از بازیکنانی است که کیفیتش با حضور نزدیک به دروازه چند برابر میشود و شاید تیم ملی دقیقاً به همین نسخه از حسینزاده نیاز داشته باشد.
با اینکه خروج او در دقیقه ۸۱ باعث شد بخش پایانی بازی را از دست بدهد، اما حسینزاده در مجموع نمایش قابل قبول و منظم داشت. او در نیمه دوم بارها برای خلق موقعیت تلاش کرد، چند دریبل موفق داشت و با میلاد محمدی یکی از فعالترین جناحهای زمین را تشکیل داد.
شاید زمان آن رسیده که قلعهنویی نسخه نزدیکتر به دروازهی امیرحسین حسینزاده را امتحان کند. نسخهای که هم خودش موفقتر بوده و هم میتواند یکی از کلیدهای مهم افزایش تنوع تاکتیکی تیم ملی باشد.