
به گزارش ورزش سه، تصاویر بعد از مبارزههای بوکس معمولا همهچیز را درباره آن مبارزه توضیح میدهند. به خصوص زمانی که با بوکسوری روبرو میشویم با صورتی متورم، فکی بسته، و چهرهای که دیگر شباهتی به نسخه پرادعا و پرهیاهوی قبل از مبارزه ندارد. نبرد آنتونی جاشوا و جیک پاول، همانطور که بسیاری پیشبینی میکردند، برای بوکسور-اینفلوئنسر آمریکایی به شبی تلخ و پرهزینه تبدیل شد.
آنتونی جاشوا، قهرمان سابق سنگینوزن جهان، از همان راندهای ابتدایی نشان داد این مسابقه برایش شوخی یا نمایش نیست. او ریتم مبارزه را در اختیار گرفت، فاصله را کنترل کرد و با ضربات دقیق و سنگین، بهتدریج پاول را فرسوده کرد. تفاوت تجربه، قدرت بدنی و تایمینگ، لحظهبهلحظه بیشتر به چشم میآمد.

نقطه انفجار، راند ششم بود. جاشوا با ترکیبی سنگین از ضربات مختلف حریف را خسته و در نهایت ضربهای وارد کرد که همهچیز را تغییر داد. پاول روی زمین افتاد و اگرچه تلاش کرد ادامه دهد، اما مبارزه عملا همانجا تمام شده بود. داور با تشخیص ناتوانی او در ادامه، پایان مبارزه را اعلام کرد؛ پایانی قاطع و بدون اما و اگر.
ساعاتی بعد، تصاویری که از جیک پاول در بیمارستان منتشر شد که شدت این شکست را بهخوبی نشان داد. شکستگی فک، تورم شدید صورت و شرایطی که نیاز به جراحی و دوره نقاهت طولانی دارد. تصویری کاملا متفاوت با چهرهای که پیش از مبارزه، با اعتمادبهنفس و کریخوانی در رسانهها، پا به رینگ گذاشته بود.

برای جاشوا، این مبارزه چیزی فراتر از یک پیروزی ساده بود. بازگشتی مقتدرانه، نمایشی از فاصله واقعی میان بوکس حرفهای سطح بالا و مبارزات نمایشی. او بدون اغراق، بدون شتاب، و با همان سبک کلاسیک خودش، نشان داد هنوز هم وقتی فضا جدی میشود، کسی نمیتواند به گرد پای او برسد.
برای جیک پاول اما، این شب میتواند نقطه عطفی تعیینکننده باشد؛ یا هشداری جدی برای بازنگری در مسیر حرفهای، یا پایانی بر توهم رقابت با نخبگان واقعی این دسته وزنی. در هر صورت، تصاویری که حالا دستبهدست میشوند، دیگر جایی برای شوخی باقی نمیگذارند.
بوکس، وقتی واقعی میشود، بیرحم است. و این مبارزه، یکی از واضحترین یادآوریهای این حقیقت بود.
