بر بام ایتالیا: 60 هزار چشم که باورشان نمی‌شد!

به گزارش "ورزش سه"، جشن هواداران بولونیا پس از پیروزی مقابل میلان، شبی به‌یادماندنی را رقم زد. وینچنزو ایتالیانو، مربی‌ای که سه فینال پیاپی را باخته بود، گفت: «رابطه‌ام با بازیکنان طوری است که انگار هم‌تیمی‌شان هستم.» کلودیو فنوچی، مدیرعامل باشگاه، نیز تأیید کرد: «با هم ادامه خواهیم داد.»

شب گذشته پس از ۵۱ سال، بولونیا بار دیگر طعم قهرمانی را چشید. این شب، شبی از معجزات و شایستگی‌ها بود که با فتح جام حذفی ایتالیا، سومین قهرمانی این رقابت‌ها برای بولونیا، به کمال رسید.

سی هزار قلب که از سینه‌ها بیرون می‌جهیدند، شصت هزار چشم که باورشان نمی‌شد، و دست‌هایی که بی‌وقفه کف می‌زدند، صحنه‌ای از شادی بی‌حد را در شهری خلق کردند که آخرین بار چنین کارناوال‌هایی را در دوران طلایی ۱۹۷۴ دیده بود.

بولونیا، تحت هدایت وینچنزو ایتالیانو، نه‌ تنها جام حذفی را برد، بلکه به وعده اروپا که جوئی ساپوتو، مالک ایتالیایی-کانادایی باشگاه، ده سال پیش داده بود، جامه عمل پوشاند. این پیروزی، قفل سال‌ها حضور در میانه جدول را شکست و بولونیا را وارد دوره‌ای جدید کرد؛ دوره‌ای که به گفته ایتالیانو، در دیدار با رئیس‌جمهور ماتارلا، «به نظر غیرقابل تکرار می‌آمد.»

بلوار وینچنزو

همه شاد بودند؛ ریکاردو اورسولینی که با حرکاتش توجهات را جلب کرد، ساپوتو که منتظر قهرمانانش بود، و تیمی که به لطف جاه‌طلبی مالک، به لیگ قهرمانان و جام حذفی رسید. ایتالیانو، که در چهارمین فینالش طی ۷۲۰ روز بالاخره طعم پیروزی را چشید، به قهرمانی در شهری رسید که او را مثل یکی از خودشان پذیرفته است. او که در آلمان متولد شده و ریشه‌ای سیسیلی دارد، حالا بر بام ایتالیا ایستاده است.

در المپیکو، چهره‌های سرشناسی چون کاربونی، کرمونینی و دومنیکالی، با هیجانی کودکانه، این پیروزی را جشن گرفتند. ایتالیانو درباره رابطه‌اش با بازیکنان گفت: «مثل یک هم‌تیمی با آن‌ها هستم؛ مربی‌ای که هنوز شاگرد می‌ماند، می‌تواند راه درستی را طی کند.» شاید روزی خیابانی در بولونیا به نام «بلوار وینچنزو» نام‌گذاری شود.

ادامه راه

ایتالیانو کارش را در شرایط دشواری آغاز کرد؛ بدون زیرکزی و کالافیوری و تردیدهای پس از جدایی تیاگو موتا. او با چالش‌های فراوان، حتی زمانی که انگار لاستیک‌هایش پنچر بود، به کار ادامه داد. با اشتیاق و دقت، سیستم خود را پیاده کرد، بدون اینکه دستاوردهای گذشته را نادیده بگیرد. او با حفظ سنت‌هایی مثل موسیقی در رختکن، بال‌های تیم (اورسولینی و اندویه) را به اوج رساند و با هواداران ارتباطی عمیق برقرار کرد؛ محبوبیتی که حتی از موتا در سال گذشته فراتر رفت.

اکنون، بحث تمدید قرارداد او تا سال ۲۰۲۷ آغاز شده است. فنوچی، مدیرعامل، با اشاره به مسیر رو به رشد بولونیا گفت: «این روند از چند فصل پیش شروع شد. کار با ایتالیانو سخت‌تر بود، اما بازیکنان او را به‌خوبی دنبال کردند. آینده او؟ مذاکرات با وکیلش آغاز شده است. او با ما خوشحال است و ما از او به‌عنوان یک حرفه‌ای و انسان راضی هستیم. با هم ادامه خواهیم داد.»

این پیروزی نه‌ تنها یک جام، بلکه آغاز عصری جدید برای بولونیاست؛ تیمی که با ایتالیانو، آماده فتح قله‌های بلندتر در ایتالیا و اروپاست.