گراوینا: پیراهن آبی فقط یک رنگ نیست!

به گزارش "ورزش سه"، گابریله گراوینا دو روز پس از شکست سنگین ایتالیا مقابل نروژ، در کنفرانس مطبوعاتی پیش از دیدار با مولداوی، با دفاع از لوچانو اسپالتی و تیم ملی، به انتقادات پاسخ داد و از چشم‌انداز آینده سخن گفت.

او به صورت مستقیم اسمی از سرمربی تیم ملی نیاورد اما اینکه هیچگونه اشاره‌ای به تغییرات روی نیمکت نداشت و تایید کرد که به پروژه فعلی ایمان دارد، نشان می‌دهد که اخبار پیرامون آینده اسپالتی شایعه هستند.

گراوینا درباره حریف گفت: «نروژ رشد چشمگیری داشته و اکنون در زمره قوی‌ترین تیم‌های ملی جهان است. کیفیت فوق‌العاده‌ای دارد و در حال حاضر از ما قوی‌تر است. شکست ممکن است اتفاق بیفتد، اما مهم این است که چگونه می‌بازید. من این نوع باخت را نمی‌پذیرم.

عوامل عینی و ذهنی وجود دارد. عامل عینی، لیگی است که بازیکنان خسته‌ای به ما تحویل داده و مربی تنها دو روز فرصت داشت با آن‌ها کار کند. 5-6 بازیکن دو روز پیش از سفر به تیم ملحق شدند. نمی‌توان مقابل تیمی مثل نروژ که نیاز به تمرکز ذهنی دو ماهه دارد، با این شرایط آماده شد.»

گراوینا شایعات درباره اختلافات را رد کرد: «با بازیکنان و اسپالتی در ساعات اخیر صحبت کردم. هیچ شکافی وجود ندارد. خستگی جسمانی و برنامه‌ریزی نوآورانه‌ای که قبلاً تجربه نکرده‌ایم، باعث ابهام شده است. قهرمانان قدیمی ما هرگز چنین تقویم فشرده‌ای را تجربه نکرده بودند. بازیکنان روز یازدهم ژوئن برای جام باشگاه‌های جهان عازم می‌شوند، این کاملاً جدید است.

فضایی برای رقابت‌ها وجود ندارد و مجموع این عوامل، خستگی جسمانی ایجاد کرده است. وقتی سرحال نیستید، ذهنتان هم به درستی کار نمی‌کند. ناراحتی زیادی وجود دارد. اگر فکر می‌کنید محیط اطراف تیم با بی‌تفاوتی به این موضوع نگاه می‌کند، اشتباه می‌کنید. انتقادات عجیبی خواندم، حتی از کسانی که قوانین را نمی‌دانند نظراتی را دیدم. برخی از حالا حذف ما از جام جهانی را جشن گرفته‌اند، در حالی که این اولین بازی از 8 مسابقه است. همه نمی‌دانند که در صورت تساوی امتیاز، تفاضل گل تعیین‌کننده است، نه بازی‌های رو در رو. بیایید بازی کنیم! باید به جام جهانی برسیم، نه اینکه برای گذشته اشک بریزیم یا به انتقادات دامن بزنیم.»

گراوینا با احساسات درباره پیراهن تیم ملی گفت: «پیراهن آبی فقط یک رنگ نیست، یک میراث است. باید به بازیکنان جوان بفهمانیم که وقتی این پیراهن را می‌پوشید، بار غرور میلیون‌ها نفر را به دوش می‌کشید. این پیراهن به شما امانت داده می‌شود؛ متعلق به کودکانی است که آرزوی پوشیدنش را دارند، متعلق به مردمی که وقتی زمین می‌خورید، انتظار دارند در چشمانتان عزم برخاستن را ببینند. وقتی آن را می‌پوشید، شما یک ملت هستید.

یک جام جهانی دیگر بدون ایتالیا؟ نه، حتی فکرش هم حالم را بد می‌کند. به این پروژه ایمان دارم. انرژی زیادی صرف کرده‌ایم. برخی می‌پرسند چه کرده‌ایم؟ به نتایج تیم‌های پایه نگاه کنید: در تاریخی ماندگار است. نمی‌خواهم از کارمان تعریف کنم، اما نادیده گرفتن برنامه‌ریزی‌هایی که به اولین قهرمانی تاریخی زیر 17 ساله‌های اروپا و نتایج دیگر منجر شد، عجیب است. فکر می‌کنید بعد از کنار گذاشتن قهرمانان بزرگ به دلایل سنی، ایتالیا می‌توانست فقط با تاریخش ادامه دهد؟ خیر، تاریخ ساخته می‌شود، به ارث نمی‌رسد.

باید به دیگر کشورها نگاه کنیم. ایتالیا برای اولین بار جایزه بورلاز (اختصاصی یوفا به فدراسیون‌هایی با بهترین نتایج پایه) را برد. هر تیمی که آن را برده، ظرف پنج سال قهرمان اروپا یا جهان شده، به‌جز انگلیس که در فینال یورو به ما باخت. این یعنی داریم تیم ملی آینده را می‌سازیم. اما ما، خودم در درجه اول، باید مسئولیت‌پذیر باشیم. باید سرعت بیشتری داشته باشیم.»