کسی که لبخند را به تیم برگرداند
مهمترین شخصیت بارسلونا در سال ۲۰۲۵
به گزارش "ورزش سه"، این سرمربی آلمانی در گفتوگویی اختصاصی برای موندو دپورتیوو ژست گرفت و فرارسیدن تعطیلات را تبریک گفت.
او پس از اولین فصل حضورش که با کسب سه جام (لالیگا، جام حذفی و سوپرجام) همراه بود، ذهن او کاملاً معطوف به ادامه مسیر پیروزیهاست.
«این باشگاه من را بهطور کامل تغییر داده است. من عاشق این باشگاه هستم، عاشق بارسلونا هستم، عاشق افراد اینجا هستم؛ همهچیز فوقالعاده است. من تمام توانم را برای این باشگاه میگذارم.» اینها صحبتهای هانسی فلیک در اواسط ماه اکتبر گذشته بود؛ یک اعلام عشق تمامعیار که بهخوبی نشان میدهد سرمربی آلمانی در بارسا چه احساسی دارد. اگر بارسا فلیک را کاملاً تغییر داد، او نیز همین تأثیر را بر تیم گذاشت؛ حتی میتوان گفت بر کل باشگاه. تأثیرگذاری هانسی فلیک در قرن بیستویکم تنها با ورود رونالدینیو در سال ۲۰۰۳ و پپ گواردیولا در سال ۲۰۰۸ قابل مقایسه است. ستاره برزیلی لبخند را به باشگاه بازگرداند و تیم را دوباره به مسیر قهرمانیها رساند؛ اتفاقی که با مربی کاتالان نیز رخ داد و حالا، دو دهه بعد، با مربی آلمانی تکرار شده است.
فلیک در ۲۵ ژوئیه ۲۰۲۴ وارد بارسلونا شد و یکی از نخستین جملاتش بهعنوان سرمربی آبیواناری چنین بود: «باید چنین فضایی برای بازیکنان ایجاد کرد تا بتوانند رشد کنند و به مرحله بالاتری در مسیر حرفهایشان برسند. تمرکز من روی همین موضوع خواهد بود.» و واقعاً هم همین کار را کرد. این مربی آلمانی بهترین نسخه از بازیکنانی چون رافینیا، کنده، اریک گارسیا، دییونگ، لواندوفسکی و فران تورس را بیرون کشید؛ بازیکنانی که همگی پیش از ورود هانسی در تیم حضور داشتند، اما شرایط و روندشان فاصله زیادی با سطح بالای فعلیشان داشت.
فلیک همچنین در اعتماد به آکادمی باشگاه شخصیت و جسارت خود را نشان داد. بدون تردید، هدایت قلب خط دفاع را به پائو کوبارسی سپرد، مالکیت جناح چپ را به بالده داد و به گاوی و فرمین نقشهای کلیدی بخشید؛ اما در عین حال، جرأت آن را هم داشت که جرارد مارتین، مارک کاسادو و مارک برنال را به تیم اول معرفی کند. حتی پدری و لامین یامال که همواره عملکردی عالی داشتند، زیر نظر مربی اهل هایدلبرگ به سطحی فوقالعاده و کمنظیر رسیدند.
و اگر عنصر دیگری لازم بود تا فلیک را بهعنوان یک مربی متفاوت و خاص معرفی کند، او به همراه دکو شجاعت آن را داشت که بهجای تراشتگن، کاپیتان و نماد بارسا و البته هموطن خودش، روی جذب خوان گارسیا حساب کند؛ تصمیمی که به مراتب دشوارتر بود. با مجموعه این اقدامات، فلیک موفق شد سیستمی از بازی و فوتبالی را بنا کند که دوباره هوادار بارسا را با تیم آشتی داده است؛ فوتبالی که باعث شده هواداران با اشتیاق منتظر بازی بعدی باشند و چه در مونتجوئیک و چه در ورزشگاه اسپاتیفای نوکمپ، برای تماشای تیمشان به ورزشگاه بیایند.
مارسلینو، سرمربی ویارئال، پیش از بازی یکشنبه گذشته و در سلامی کوتاه به فلیک تنها هفت کلمه گفت: «تماشای بازی تیمت لذتبخش است.» و این، وقتی از زبان یک مربی رقیب بیان میشود، بزرگترین تعریف ممکن از یک سرمربی است. حرفهای این مربی را بخش عظیمی از هواداران فوتبال، چه بارسایی و چه غیر بارسایی، تأیید میکنند، چرا که بارسای فلیک ویژگیای دارد که دل میبرد، مجذوب میکند و تماشاگر را پای صفحه تلویزیون میخکوب میکند.
با همه اینها، فلیک در سال ۲۰۲۵ موفق شد تیم را دوباره به فتح جامها برساند؛ آن هم سه جام: لالیگا، جام حذفی و سوپرجام، و در هر سه رقابت نیز با برتری قاطع برابر رئال مادرید، لذت هواداران بارسا را دوچندان کرد. البته شادی کامل نبود، چرا که اتفاقات میلان هنوز یک زخم باز است؛ نه فقط بهخاطر حذف، بلکه بهخاطر شیوه آن. فلیک تا آستانه بازگرداندن بارسا به فینال لیگ قهرمانان پس از ده سال پیش رفت. در واقع، در وقتهای تلفشده بازی برگشت نیمهنهایی، بارسا صعودش به فینال مونیخ، آن هم در سرزمین فلیک، را قطعی کرده بود. اما گل آچربی در دقیقه ۹۳ و سپس گل فراتزی شش دقیقه بعد، رؤیای آبیواناریها را نابود کرد؛ آن هم پس از آنکه شیمون مارسینیاک، داور مسابقه، با چند تصمیم اشتباه و به ضرر بارسا، عملاً طناب را بر گردن هواداران این تیم انداخته بود.
این تنها لکه در فصلی بود که برای مربی آلمانی در بارسا، فصلی تقریباً بینقص به شمار میرفت. پس از تابستانی کمتحرک که بهدلیل محدودیتهای آزاردهنده فرپلی مالی تحمیل شد، فلیک چند ترفند دیگر از آستینش بیرون کشید تا تیم را همچنان متحد و در صدر نگه دارد. بهطوری که بارسای او که حالا بهحق میتوان آن را بارسای فلیک نامید، سال ۲۰۲۵ را در صدر جدول، با چهار امتیاز فاصله نسبت به رئال مادرید، به پایان میرساند و با گامهایی محکم به استقبال ۲۰۲۶ میرود؛ سالی که در آن هدف، تکرار فتح سهگانه داخلی و پاک کردن طعم تلخ حذف اروپایی در لیگ قهرمانان است.
