اشکهای بسکتبالیست آمریکایی در ایران

به گزارش "ورزش سه" لیگ برتر بسکتبال زنان این روزها در آخرین مراحل دور گروهی قرار دارد و نمایش درخشان نارسینا همه را متعجب کرده است؛ نارسینا در گروهی که بیشتر شبیه باتلاقی با شانس بقای صفر بود بدون شکست در صدر است و همه اسم و رسم دارها را شکست داده اما چهره ویژه این تیم یک آمریکایی است.

شوماری هریس گارد رأس نارسینا در لاس وگاس نوادا متولد و بزرگ شده است؛ در دسامبر 2017 کالج را با فارغ‌التحصیلی به پایان رساند و این سومین سال است که در خارج از کشور بسکتبال حرفه‌ای بازی می‌کند.

شوماری هریس ستاره آمریکایی تیم بسکتبال نارسینا در آستانه ورود به 26مین سال زندگی‌اش، گفتگویی جالب درباره زندگی در ایران و انجام فعالیت در رشته بسکتبال داشته است؛ مشروح مصاحبه هریس در گفتگو با "آی دبلیو اسپورتس" را در ادامه می‌خوانید:

* پیوستن یک آمریکایی به لیگ بسکتبال زنان ایران عجیب بود. چه شد که از ایران سر درآوردی؟

شوماری هریس : در ژوئن سال 2020 من به یک Pro day (دوره تمرینی پیش فصل یک روزه) دعوت شدم و به دنبال چالش جدیدی بودم. چند ماه بعد دایی من که میزبان آن اردو بود به من گفت پیشنهادی از طرف ایران وجود دارد و یک تیم ایرانی به دنبال یک گارد رأس است. این فقط یک جستجوی عادی برای یافتن بازیکن بود و آن‌ها من را پیدا کردند و روند پیچیده‌ای نداشت. من حدس می‌زنم آن‌ها واقعاً به حضور من در ایران علاقه‌مند بودند زیرا خیلی زود با من قرارداد امضا کردند.

*پس از مدتی زندگی در ایران می‌توانی درباره آن چه در ایران داریم صحبت کنی. نظرت درباره بسکتبال زنان ایران چیست؟

شوماری هریس : صادقانه بگویم که کیفیت بسکتبال ایران بهترین نیست اما می دانم که بسکتبال زنان در ایران به اندازه کشورهای توسعه یافته بسکتبال، در گذشته فعال نبوده و در حال حاضر هم مسابقات منطقه‌ای و دانشگاهی در ایران، رواج ندارد؛ من فکر می‌کنم این هنوز یک فعالیت داوطلبانه و بر مبنای علائق شخصی است که مردم وقت خود را وقف بسکتبال می‌کنند. اینجا فرصت‌های زیادی برای یک بسکتبالیست مانند آموزش حرفه‌ای و فعالیت ورزشی در کالج وجود ندارد بنابراین من به بازیکنان احترام می‌گذارم زیرا آنها آنچه را که از دستشان بر می‌آید با تمام وجود انجام می‌دهند و این باارزش است.

*تصویری دیدم که در حلقه بازیکنان نارسینا اشک می ریختید. قضیه از چه قرار بود؟

شوماری هریس : بله. همه ما آن روز احساساتی بودیم. آن روز بدون مربی بازی کردیم چون مادر مربی صبح روز بازی درگذشت و این برای همه ما اندوه بار بود.

*حضور یک آمریکایی در بسکتبال ایران با توجه به اختلافات سیاسی دو کشور برای شما یک چالش نبود؟ این احساس را نکردید که به کشوری می‌روید که با کشور شما دشمنی سیاسی دارد؟

شوماری هریس : صادقانه بگویم من از سیاست سررشته‌ای ندارم بنابراین تا زمان ورودم چیز زیادی در مورد اختلاف بین ایران و ایالات متحده نمی‌دانستم اما از زمانی اینجا بوده‌ام بسیاری از مردم به من گفتند که من یک چهره مورد احترام و اعتماد به عنوان یک آمریکایی هستم؛ من همه چیز را بر اساس آن چه در تلویزیون گفته می‌شود قضاوت نمی‌کنم بنابراین خوشحالم که توانستم به ایران بیایم و تجربه خودم را داشته باشم. همه حتی وقتی در مغازه‌های مواد غذایی هستم با من با عشق و احترام برخورد می‌کنند. می دانم که گاهی، اینها از روی کنجکاوی است زیرا بسیاری از مردم هرگز یک زن آمریکایی آفریقایی تبار را ندیده‌اند با این حال من خوشحالم که می‌توانم به آنها تجربه‌ای از مواجهه با یک میهمان از آمریکا هدیه کنم.  ما انسان هستیم و اختلاف سیاسی بین دولت‌ها، داستانی برای آنهاست. ما زندگی خودمان را داریم.

*در مدتی که برای نارسینا بازی کرده‌اید بازیکنانی بوده‌اند که نظر شما را جلب کنند؟

شوماری هریس : بازیکن محبوب من در ایران یاسمن محمدی از تیم خودم، نارسینا است. او از روز اول برای من یک بازیکن برجسته به نظر رسید. او مانند اغلب بازیکنان ایرانی، معمولی بازی نمی‌کند، مهارت خوبی دارد و از نظر ذهنی بازی را می‌فهمد. من همیشه می‌توانم برای انگیزه گرفتن، روی او حساب کنم و برعکس؛ همچنین فکر می‌کنم مژگان خدادادی از نامی نو مهارت‌های فردی بسیار خوبی دارد و معصومه اسماعیل زاده توانایی محافظت از او را دارد زیرا او بازیکنی سریع و ارزشمند در زیر سبد و بیرون از منطقه پرتاب 2 امتیازی است. یک بازیکن دیگر که فکر می‌کنم می‌تواند واقعاً خوب باشد نگین رسولی از مهرام است. او در صورت تمرین بیشتر، پتانسیل بسیار خوبی دارد.

*زندگی طولانی در ایران باید شما را به سبک زندگی ایرانی‌ها نزدیک کرده باشد. با رژیم غذایی ایرانی‌ها به مشکل نخوردید؟

شوماری هریس : غذای ایرانی در واقع مورد علاقه من نیست. فکر می‌کنم ایرانی‌ها ذائقه غذایی دیوانه‌واری دارند مخصوصاً به این دلیل که روی همه چیز آب لیمو می‌ریزند! البته من همه چیز را امتحان می‌کنم و غذای مورد علاقه من در بین غذاهای ایرانی، فسنجان است اما خوردن یک غذای ایرانی، ترجیح من نیست؛ عمدتاً غذای خودم را در محل اسکانم می‌پزم یا فست فود می‌خورم. اگر به یک رستوران بروم سعی می‌کنم یک غذای آمریکایی پیدا کنم.

*دیر یا زود به خانه بازخواهید گشت. تعریف شما از ایران برای دوستانتان چه خواهد بود؟

شوماری هریس : وقتی به آمریکا برگردم، در مورد همه چیزهایی که در اینجا دیده‌ام و تمام ساعات خوشی که با هم تیمی‌هایم داشته‌ام با دوستانم حرف خواهم زد. این یک تجربه خاص بوده است؛ همچنین به آنها خواهم گفت که به جایی رفتم که آخر هفته‌ها از پنج شنبه و جمعه شروع می‌شود!

* در ایران برای اولین بار مجبور شدید از حجاب روی مو، دست و پاهایتان استفاده کنید. این، توان فنی شما را محدود نکرد؟

شوماری هریس : حجاب برای هر کسی که قبلاً مجبور نبوده است با آن بازی کند سخت است. می‌توانم بگویم حتی گاهی اوقات ناراحت کننده است؛ حجاب باعث می‌شود شما به شکل دیوانه کننده‌ای، عرق کنید اما مثل هر چیز دیگری در زندگی، با تمرین به آن عادت می‌کنید. فکر می‌کنم پس از تجربه ایران، باید تلاش کنم به بازی بدون آن عادت کنم و به روال سابق برگردم.

* این کلمات را کوتاه توصیف کنید.

ندا عسگرنیا : کسی که خودش را وقف بسکتبال کرده، باهوش، آرام و مراقب همه چیز
ایران : جایی بسیار متفاوت
دونالد ترامپ : بدترین رئیس جمهور تاریخ آمریکا
صلح : وضعیتی وابسته به روان و ذهن مردم جهانی که همه باید برای آن تلاش کنیم. امیدوارم روزی دنیا به خاطر همه ما، بتواند صلح را در همان چشم اندازی که مردم دنیا شایسته‌اند ببیند.