
به گزارش ورزش سه، فوتبال امروز یک الزام ساده دارد: دویدن. نه اسمهای بزرگ داشتن کافی است، نه کیفیتِ خام. میتوان بهترین ترکیب دنیا را داشت، ستارههایی که حریف را میترسانند و استعدادهایی که بازی را عوض میکنند، اما اگر نگرش و شدت همراه نباشد، هیچ چیز جلو نمیرود. این حسی است که این روزها در مقر رئال مادرید جریان دارد. ذهنیتی مشترک، حتی شبیه یک اعتراف درونگروهی. «این تنها مسیر است، راه دیگری نیست.»
دیگر کسی دویدنِ دلبخواهی و هر از چند گاه را تحمل نمیکند. رئال بازیکنانی را نمیخواهد که فقط مقابل رقبای بزرگ و در شبهای خاص بدوند. مارکا در گزارش خود میگوید بازیکنان رئال مادرید به صراحت پذیرفتهاند: «این مسئله ماست، نه مربی.»
در بازی با سیتی دگرگون شدن تیم قابل مشاهده بود، هرچند برای پیروزی کافی نبود. رئال مادرید، مقابل منچسترسیتی، با انرژیای متفاوت جنگید؛ تلاشی که در طول فصل کمتر دیده شده بود. با این حال، سایه یک وضعیت روحی شکننده هم همراه تیم بود. شکست مقابل سیتی، بیش از آنچه در ظاهر به نظر میرسد روی تیم رئال اثر گذاشته است. بعد از بازی در رختکن چند بازیکن جلو آمدند. برای خاموش کردن هیاهویی که اطراف رختکن ایجاد شده است. حمایت علنی از ژابی آلونسو یک آتشبس ضروری بود؛ فرصتی برای نفس کشیدن، هرچند هیچکس نمیداند این آرامش چقدر دوام دارد.

بازیکنان، سهم خودشان را پذیرفتند و به زمین واقعیت قدم گذاشتند. تیبو کورتوای همیشه صریح بدون اینکه خودش را سانسور کند گفت: «طبیعی است وقتی نتایج بد میشود، حرف زیاد شود. اما امروز نشان دادیم تیمِ مُردهای نیستیم. تصویرمان نسبت به شنبه فرق داشت. ما در بازی شنبه حقیقتا بعد از اخراج و از دقیقه ۶۰ تازه شروع به پرس کردیم.» رائول آسنسیو مسیر کورتوا را ادامه داد و سپر حمایتی دور مربی را محکمتر کرد: «رختکن پیام مربی را میفهمد و صددرصد پشت اوست. کاری که ما بازیکنان باید بکنیم تغییر نگرش است، که مهمترین چیز است. مردم تغییر میخواهند و امروز تغییر دیده شد.» حمایت از مربی دیگر فقط کلامی نبود؛ برای نخستین بار، تیم انگشت اتهام را به سمت خودش گرفت.
رئال نسخهای کاملا متفاوت ارائه داد. نسخهای منسجم که میتواند آغازگر روند بازگشت تیم به روزهای خوب باشد. رودریگو با صداقت جمعبندی کرد: « از زمین خیلی ناراحت بیرون آمدیم، چون نیمه اول واقعا خوب بود. میخواستیم محکم شروع کنیم و موفق شدیم.»
چیزی در رختکن جابهجا شده است. تصمیم به محکم بودن و از همه مهمتر پذیرش مسئولیت. یک عهد بین بازیکنان که حالا باید در زمین ثابت شود.
