گردباد مهارنشدنی در لیگ برتر انگلیس

به گزارش "ورزش سه"، اونای امری واقعاً یک هدیه برای هواداران استون‌ویلاست؛ هدیه‌ای بسیار ارزشمندتر از آنچه بابانوئل در کریسمس می‌آورد. اگر استون‌ویلا همچنان زنده و پرقدرت در کورس قهرمانی لیگ برتر حضور دارد، دلیلش خواست و تدبیر سرمربی اهل اونداریبیاست. البته اولی واتکینز هم نقش پررنگی دارد. نیمه اول ضعیف ویلا در استمفوردبریج تا حد زیادی نتیجه تصمیمات امری بود، اما همین مربی با یک تغییر اساسی در نیمه دوم و انجام سه تعویض همزمان، همه‌چیز را عوض کرد. حالا تیم اهل بیرمنگام در رده سوم لیگ برتر قرار دارد و تنها سه امتیاز با آرسنال صدرنشین فاصله دارد؛ آن‌هم در حالی که هفته آینده باید در ورزشگاه امارات به مصاف توپچی‌ها برود.

این یازدهمین پیروزی پیاپی استون‌ویلا بود؛ رکوردی که هر هفته تاریخی‌تر می‌شود. آخرین آن مقابل چلسی (۲-۱) به دست آمد؛ تیمی که مثل حبه قند در آب حل شد. نه ریس جیمز و نه رابرت سانچز، نتوانستند جلوی طوفانی را بگیرند که ویلا در نیم‌ساعت پایانی بازی به راه انداخت. اگر زمانی رقابت قهرمانی لیگ برتر ۲۶-۲۰۲۵ بین آرسنال، منچسترسیتی و چلسی به نظر می‌رسید، حالا برای تیم انزو مارسکا فقط لیگ قهرمانان اروپا باقی مانده است. تازه باید مراقب لیورپول و منچستریونایتد هم باشند که به جمع مدعیان برگشته‌اند.

ریس جیمز، امری را بلعید نقشه اونای امری در ۴۵ دقیقه اول جواب نداد. چلسی از هر نظر تیم برتر میدان بود؛ خطرناک‌تر، مسلط‌تر و منسجم‌تر. شاگردان انزو مارسکا کاملاً شایسته بودند که با برتری به رختکن بروند. استون‌ ویلا فقط به حرکات و حمل توپ‌های انفجاری مورگان راجرز دل بسته بود؛ بازیکنی شبیه یک نیروی طبیعت، اما نتیجه این شد که ویلا حتی یک شوت در چارچوب هم نداشت. در مقابل، چلسی ده شوت، دو موقعیت جدی و یک گل ثبت کرد.

گل میزبان با کمی خوش‌شانسی توسط ژوائو پدرو به ثمر رسید. هشت دقیقه مانده به پایان نیمه اول، ریس جیمز، رهبر بی‌چون‌وچرای چلسی، یکی از آن کرنرهای دردسرساز را به محوطه شش‌قدم فرستاد. دیبو مارتینز که بیشتر دنبال باز کردن فضا بود تا توپ، خروج بدی داشت و توپ پس از برخورد به ساق پای ژائو پدرو وارد دروازه شد. نیمی از این گل به نام ریس جیمز نوشته شد؛ مدافعی که هم در دفاع ستون است و هم در حمله یک سلاح مرگبار. او بار دیگر نشان داد بهترین مدافع راست لیگ برتر و یکی از بهترین‌های اروپاست.

شروع نیمه دوم تفاوت چندانی با نیمه اول نداشت، اما اونای امری یک مربی با هزار و یک راه‌حل است. به همین دلیل هم ویلا هنوز در کورس قهرمانی است. پس از آن‌که وی‌ای‌آر خطای هند احتمالی ماتسن را نادیده گرفت، مک‌گین با یک بازگشت حیاتی مانع گل دوم گارناچو شد و دیبو هم با یک واکنش نجات‌بخش تیمش را در بازی نگه داشت، امری سه تعویض هم‌زمان انجام داد؛ و بازی کاملاً تغییر کرد.

با ورود واتکینز، اونانا و جیدون سانچو، رابرت سانچز از یک تماشاگر صرف به چهره اصلی میدان تبدیل شد. با این حال، او نتوانست قهرمان نهایی باشد. استون‌ ویلا دوباره به همان گردباد همیشگی تبدیل شد؛ تیمی با ریتم بالا، شدت فوق‌العاده و توانایی باورنکردنی در خلق موقعیت و گل.

دو واکنش خارق‌العاده سانچز مقابل ضربات کامارا و ماتسن چلسی را موقتاً زنده نگه داشت، اما اولی واتکینز آمده بود تا همه نگاه‌ها را به خود بدوزد. او در دقیقه ۶۳ گل تساوی را با کمی خوش‌شانسی به ثمر رساند؛ گلی که پس از اشتباه بادیاشیل در بازی‌سازی شکل گرفت و بعد از مهار اولیه دروازه‌بان، توپ به پای واتکینز خورد و وارد دروازه شد. گل دوم اما یک شاهکار واقعی بود: دقیقه ۸۴، واتکینز روی ضربه کرنر از همه بالاتر پرید و با ضربه سر توپ را به تور دروازه چسباند تا سکوهای میهمان استمفوردبریج منفجر شوند.

چطور می‌شود دیوانه نشد؟ آن‌هم وقتی استون‌ویلا با چنین نمایشی، خودش را به‌عنوان آلترناتیوی جدی برای آرسنال و منچسترسیتی در لیگ برتر این فصل معرفی می‌کند.