دستور قضایی ندیدم، برکناری ام غیرقانونی است
اختصاصی : مصاحبه با جنجالی‌ترین رییس فدراسیون!
به گزارش "ورزش سه"، اختلاف وزارت ورزش با فدراسیون ژیمناستیک در چند روز اخیر وارد مرحله جدید شد یا بهتر است بگوییم در فاز نهایی قرار گرفت. خط پایان هم اینجا بود: در فدراسیون را پلمپ و بعد به هئیت‌های استانی اعلام کردند باید هرچه زودتر مجمع را برگزار کنید. زهرا اینچه درگاهی رئیس برکنار شده فدراسیون ژیمناستیک در لحظاتی به سوالات ما پاسخ داد که مجمع این فدراسیون برای تعیین سرپرست موقت در حال برگزاری بود، روندی که به گفته درگاهی کاملا خلاف اساس‌نامه است.
گفت‌گوی اختصاصی خبرنگار "ورزش سه" با او را می‌خوانید:
ابتدا درباره روند تحول ژیمناستیک کشور و اساسا مسیر روبه‌رشدی که شما هموار کردید به‌خصوص در یکی دوسال اخیر، توضیح بدهید.
حجم اتفاقات خوب و سازنده‌ای که در ژیمناستیک افتاده به‌قدری زیاد است که شمردن آنها شاید از حوصله این بحث خارج باشد. از سال ۹۶ تا الان به‌جز دوسال میانی که همه ما می‌دانیم اتفاقات بدی در فدراسیون ژیمناستیک رخ داد، اما به‌طور کلی، باید اشاره کنم به این که از «رَنک» ۱۰۰ دنیا شروع کردیم و چهار سال اول جزو ۲۴ کشور اول دنیا با ۲ حق رای به‌عنوان «ماژوریتی» در مجامع دنیا شدیم و در سیکل دوم هم افتخارات متعددی کسب شد که بعد از کسب مدال آسیایی نقره توانستیم سهمیه المپیک پاریس را برای بار اول بعد از ۶۰ سال بگیریم. در المپیک شرکت کنیم. فینالیست بشویم و هفتمی المپیک را داشته باشیم. این افتخار بزرگی بود که باعث شد مقامات فدراسیون جهانی بلافاصله از من تقدیر کنند. به هرحال فکر میکنم افتخار کمی نبود و در سایت فدراسیون جهانی هم کسب سهمیه ایران به‌عنوان یک نشانه پیشرفت ورزش ایران تلقی شد نه فقط ژیمناستیک ایران. در کنار این بعد از ۵۰ سال توانستیم درهایی را به روی دختران‌مان باز کنیم و دختران ژیمناست ایرانی توانستند در مسابقات برون‌مرزی برای بار اول شرکت کنند. تجربه جالبی بود که من حتی ویدئوهای این دختران را دارم در سالن مسابقات هستند و می‌گویند که ما باورمان نمی‌شود که واقعا اینجا هستیم. این تلاش و دیپلماسی‌ای بود که ما انجام دادیم و موفق هم بود. کرسی‌های متعدد آسیایی و جهانی برای ایران کسب شد که این کرسی‌ها به‌صورت پایدار وجود دارند و در سیکل قبل هم بودند. ما برای اولین بار توانستیم امسال در کره قهرمان المپیک چند ماه قبل را شکست بدهیم و ایشان کنار قهرمان‌مان روی سکوی دوم بایستد. درحالیکه همه ما می‌دانیم که اتفاقاتی یک هفته قبل از آن رفتم خورده بود و نگاه خوبی نسبت به ورزشکاران ایرانی وجود نداشت اما ما پرچم ایران را بردیم بالا و در سالن سرود ایران نواخته شد. فکر میکنم این برای کرامت یک رشته ورزشی خیلی خوب باشد. در کنار آن به ساخت و تقویت ذخایر و خزانه تیم ملی توجه ویژه داشتیم و تیم ملی نوجوانان ما تیم خوب و پرامیدی است. و برای المپیک ۲۰۳۲ و بعد از آن می‌تواند افتخار آفرین باشد به شرط اینکه اجازه دهند ما کار خودمان را انجام دهیم.
ظاهرا از شما حمایت لازم انجام نمی‌شود. درست است؟
اگر بخواهم صادقانه صحبت کنم ما خیلی عادت به تشویق و تقدیر شدن ندارم. من عادت کرده‌ام که مقام کسب کنیم حتی بالاترین افتخارات را در آسیایی کسب کنیم که مهد کهن ژیمناستیک دنیاست و قهرمانهای المپیک خیلی وقتها از کشورهای آسیایی هستند خصوصا شرق آسیا که قهرمانهای بزرگی را دارد. حتی وقتی ما در این مسابقات برنده می‌شویم و تاریخ سازی و افتخار آفرینی می‌کنیم یک اس‌ام‌اس دو کلمه‌ای «خداقوت» هم از مسئول وقت دریافت نمی‌کنم. اما انتظاری هم ندارم. کمترین انتظار ما این است که بگذارند کارمان را بکنیم. این بزرگترین تشویق است که اجازه دهند بدون چوب لای چرخ گذاشتن، سنگ‌اندازی و مانع‌تراشی ما فقط کار تخصصی خودمان را با تمرکز انجام دهیم. ما نشان دادیم که می‌توانیم. کسب سهمیه المپیک بعد از ۶۰ سال چیز کمی نیست. حتی در بعد تخصصی و فنی آنقدر قوی ظاهر شدیم. ما اولین پرونده دادگاه بین‌المللی «CAS» را در ورزش ایران پارسال داشتیم و برنده شدیم. این کار در کنار وکیل خوبی که در حوزه حقوقی کمکمان کرد ما دفاع جانانه‌ای را در حوزه تخصصی و فنی کار خودمان داشته باشیم که جز از متخصصین این رشته برنمی‌آمد. متاسفانه من امروز می‌بینم برای تخصص و آشنایی به رشته در تصدی ریاست و پست‌های فدراسیون‌ها امتیاز ویژه‌ای قائل نیستند و متخصصین رشته‌ها از سمت فدراسیون با سردی یا هر عنوان دیگری کنار گذاشته می‌شوند.
بعضا از گوشه و کنار شنیده می‌شود این است که مثلا موفقیت اُلفتی موفقیت گلخانه‌ای است.
گلخانه‌ای که گلهای زیادی دارد دیگر اسمش می‌شود گلزار. اگر ما فقط یک قهرمان داشتیم شاید صحبت بعضی‌ها ممکن بود که مقبول واقع شود اما من سال ۹۶ فدراسیون را تحویل گرفتم در شرایطی بودیم که آمار اعزام‌های فدراسیون در سال ۹۳ صفر مطلق بود. سال ۹۴ برخی مسابقات قهرمانی کشور کنسل شده بود و ما در این شرایط با انباشت بدهی‌ای که معادل ۳ سال اعتباراتی بود که وزراتخانه در آن زمان می‌توانست به فدراسیون بدهد فدراسیون را تحویل گرفتیم. در این شرایط بازسازی شاکله فدراسیون را شروع کردیم و الفتی جوانی بود که تازه نوجوانی را به پایان می‌رساند و عضو تیم ملی جوانان ما شد و ما او را تحت حمایت قرار دادیم. امثال الفتی چندین قهرمان هستند. آن زمان هم آقای کیخواه بود که می‌گفتند گل گلخانه اینها آقای کیخواه است. آقای کیخواه دوره قهرمانی‌اش تمام شد و جوان برومند و شایسته دیگری در ژیمناستیک ظهور و افتخار آفرینی کرد، همان مهدی الفتی، اما او تنها قهرمان ما نیست. در کنار الفتی، مهدی احمد کهنی قهرمان خوب کرمانی ما است که به علت ناآگاهی و عدم اشراف فنی مسئولین وقت فدراسیون محروم شد. ایشان فقط با به ایمیل‌هایی که نمی‌دانست باید جواب دهد، جواب نداد و مشمول مقرارت آنتی دوپینگ شد و بدون اینکه دوپینگ کرده باشد دوسال محروم شد. و اگر مهدی احمدکهنی باقی میماند تقریبا تردید ندارم که ما دو المپین داشتیم و نتایج ایشان هم می‌توانست چشمگیر باشد چراکه یکی از قویترین افراد دارحلقه جهان ۲ سال پیش بودند. خوشبختانه در این دو سال تمرینات خودشان را انجام دادند و الان آماده هستند. در کنار اینها سیاوش سیاهی قهرمان خوب دارحلقه ما هستند و از این به بعد ما شاهد رقابت‌های سنگین جهانی بین دو ایرانی هستیم. رحمانی و ابوالفضل نیکپور و قهرمانهای متعدد دیگر ما هستند که در جوانان در قهرمانی آسیا مدال گرفتند و افتخار آفرینی کردند و در حال ورد به تیم ملی بزرگسالان هستند. این فهرست اسامی کفایت می‌کند که ژیمناستهای ما فقط یک گل گلخانه نیستند و تعدادشان زیاد است. در کنار این تیم ملی نوجوانان تیم ملی نوجوانان است که در مسابقات بین‌المللی شرکت کردند در سال جاری موفق شدند مدال طلای مجموع اسباب تیمی و مدالهای متعدد را در مقاطع مختلف کسب کنند. در مسابقات امیدهای المپیک کشورهایی که برای المپیک برنامه‌ریزی کرده‌اند باز هم بچه های ما موفق به کسب مقام‌های جدیدی می‌شوند. غیر از تک اسباب که روی آن برنامه‌ریزی شده الان در حال حرکت به سمت جایگاه داشتن در رتبه‌های تیمی و مجموع شش اسباب نیز هستیم که البته زمان بیشتری را می‌طلبد. شاید برنامه‌ریزی ده ساله بخواهد که در این مسیر هم برنامه‌ریزی‌های خوبی انجام شده. رشته دوم المپیکی ما ترامپولین هست که در آن سال گذشته در قهرمانی آسیا طلا و نقره گرفتیم و اینها برای بار اول بود. افتخارآفرینی‌های ژیمناستیک در این چند سال در حدی است که حتی منتقدینی که با رویکرد منصفانه نمی‌خواهند به ژیمناستیک نگاه کنند نمی‌توانند آنها را انکار کنند.
قرار بود استعداد یابی شما دو سه هفته پیش انجام شود. آیا برگزار شد؟
متاسفانه درنهایت شگفتی و تعجب اگر کسی فقط چند هفته تربیت بدنی خوانده باشد می‌داند که مسیر استعدادیابی در کل دنیا از رشته ژیمناستیک شروع می‌شود و ژیمناستیک قهرمانهای بزرگ در رشته‌های مختلف را معرفی می‌کند. چون در سن کم می‌تواند یک ورزش تخصصی تلقی شود و با توجه به اصل همه جانبگی به پرورش تمام فاکتورهای جسمانی می‌پردازد معبر خوبی است برای اینکه هم بچه‌ها بتوانند ورزش تخصصی کنند و قهرمانان خود ژیمناستیک به‌موقع شناخته شوند و قهرمانان دیگری را می‌تواند به رشته‌های مختلف معرفی کند. من خیلی تعجب کردم که در المپیاد استعدادهای برتر وزارت ورزش که چند هفته پیش تمام شد ژیمناستیک رشته محذوف این رقابت‌ها بود و میلیاردها تومان پول صرف شد برای استعداد یابی‌ای که رشته اصلی و پایه را در استعدادیابی حذف کردند. من نمی‌دانم چه کار کارشناسی و چه سوادی پشت این بوده اما فکر میکنم راه خیلی درست طی نشده است.در المپیاد استعدادهای برتر در کشتی، قهرمانان آینده کشتی را می‌شناسند. در بوکس هم همینطور. در ژیمناستیک قهرمانهای آینده تمام رشته‌های ورزشی را می‌شناسند. اگر ورزشکار قدش خیلی بلند نیست ممکن است وزنه‌بردار خوبی بشود. اگر پاهای کشیده و بلندی دارد و تیپ بدنی لاغر دارد به درد دوهای استقامتی می‌خورد. اگر دستهای مناسبی داشته باشد به درد برخی رشته‌های نزاعی می‌خورد و اینها هدایت ورزشی می‌شوند به سمت رشته‌های مختلف و حذف این قضیه یک ضرر بزرگ و اتلاف منابع نظارتی و ورزش است. چه در بعد نیروهای انسانی چه در بعد سرمایه‌ای که صرف شده.
نکته ای که مغفول واقع می‌شود این است که معمولا درمورد سابقه پزشکی شما سوال نمی‌شود. می‌دانم که قبل از اینکه رئیس فدراسیون باشید پزشک هستید. این رویکرد علمی شما چقدر سبب شده که ژیمناستهای ما را در اصلاح حرکات هدایت کنید؟
من قهرمان ژیمناستیک و ازهم سال اول درسخوان بودم و پزشکی قبول شدم و مدرک تخصص طب ورزشی آمریکا را گرفتم و سالها کار طبابت کردم و درحال حاضر هم عضو انجمن طب فیزیکی و توانبخشی ایران و عضو هیئت مدیره هستم و فعالیت‌های پزشکی‌ام هم در راستای رشته‌ای که خوانده‌ام کمک می‌کند و هم به‌عنوان مربی به شناخت مشکلات جسمی و پیشگیری از بعضی آسیب‌های شاگردانم. همین باعث شد که رویکردی را در دوره آموزش در فدراسیون هم لحاظ کنیم. ژیمناستیک با توجه به اینکه در سن پایین می‌تواند بچه‌ها را دراختیار داشته باشد و به ناهنجاری‌های اسکلتی بپردازد می‌تواند ورزش اصلاحی را در سنینی برای بچه‌ها تحویز کند که قابلیت اصلاح بدون جراحی یا با کمترین دخالت در سال‌های آینده را برایشان فراهم کند. من در ژیمناستیک پله پله بالا آمدم. از جایی نیامدم معرفی بشوم برای احزار پست یا مقام ریاست فدراسیون. من خویشاوند کسی نیستم. من با استخوان خرد کردن و دیسک زانو پاره کردن و غیره قهرمان شدم. مربیگری کردم و بار شاگردانم را به دوش کشیدم تا قهرمانان دیگری بسازم. برای هر قدمی که در ژیمناستیک برداشتم زحمت کشیدم.
شاید برای همین است که ورزشکاران دیگر هم با شما رابطه خوبی دارند.
لطف شماست ولی یادم هست در المپیک پاریس فرزانه فصیحی پیش من آمد و گفت من در کودکی شاگرد شما بودم یا قهرمان دیگری هم هست که چون می‌خواهیم از ایشان در مراسم ویژه‌ای تجلیل کنیم فعلا نامی از او نمی‌برم اما این دختر عزیزم جزو دونده‌های خوب استقامتی کشور است و به محل فدراسیون آمد و مدالش را به من داد. دلم می‌خواهد این مدال ر ابه خودش برگردانم و امتیاز معنوی‌اش را برای همیشه نزد خودم نگه دارم. امروز زنان ورزشکار کشور ما در حال الگو گرفتن هستند و من می‌بینم آنها هم می‌توانند در صورت داشتن تخصص و توانمندی وارد حوزه‌های تخصصی مدیریت ورزش هم بشوند هرچند که فکر میکنم من الگوی مناسبی برای دختران و زنان عزیز کشورم نیستم و بیشتر شبیه درس عبرت هستم! امیدوارم سرنوشتی که برای من رقم زده‌اند و استخوانی که از من در این راه خرد شده است، راه را برای سایر دختران و زنان متخصص سرزمینم هموارتر کرده باشد.
شما بعد از سالها تلاش موفق شدید با پیگیری مستمر و ایده‌ای جذاب به لباس فرمی برسید که دختران ژیمناست ما هم بتوانند آن را بپوشند و در مسابقات بین‌المللی شرکت کنند. در خبرها هم آمده که حتی برخی سیاسیون کشورهای اسلامی هم به شما پیام تبریک داده‌اند اما چرا ژیمناستیک در بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی شرکت نکرد؟
از وزارت ورزش به ما اطلاع دادند که ژیمناستیک برای این مسابقات تعریف نشده است. یعنی اعلام کردند که جزو رشته‌های رقابتی نیست و من هم در این مورد اطلاع بیشتری ندارم. البته این را هم می‌دانم که در ادوار قبل بوده.
بودجه‌ای که در حال حاضر به فدراسیون اختصاص داده می‌شود برای تامین هزینه‌های شما کافی است؟
اجازه بدهید من رقم دریافتی خودمان را که از محل بودجه و اعتبارات دولتی در اختیار وزارت ورزش و سپس در اختیار ما قرار می‌گیرد کاملا شفاف بیان کنم. ما در حال حاضر 300 هزار ژیمناست در سراسر کشور داریم. یعنی سازمان‌یافته و بیمه‌شده. طبق آماری که در تابستان به من دادند ما سومین رشته پرطرفدار ایران هستیم و تا جایی هم که بنده اطلاع دارم بین فدراسیون‌های جهانی هم ما حائز رتبه ششم هستیم. به این مورد توجه کنید که مثلا چین با آن جمعیت میلیاردی حدود دو میلیون ژیمناست دارد و ما با این جمعیت حدود 300 هزار ورزشکار سازمان‌یافته داریم که اگر نسبت به جمعیت ما در نظر گرفته شود آمار بسیار خوب و معقولی است. دلیل این امر هم بر می‌گردد به توفیقات ژیمناستیک طی سال‌های اخیر. در سال اول مدیریت بنده، این رقم حدود 150 هزار نفر بود و الان بیش از دو برابر شده و این به خاطر نتایج خوب و ایجاد حس امیدواری به این رشته است و در آینده خانواده‌ها را ترغیب می‌کند که به این رشته بیش از پیش توجه کنند. اوایل امسال هم در وزارت ورزش و در بخش معاونت مالی رقم 17 میلیارد تومان را به ما اعلام کردند. اسناد و مدارک را امضا کردیم ولی از سوی وزارت ورزش آن اسناد امضا نشد و من بعدا حتی فهمیدم که عدد اعلام‌شده را که بر سر آن توافق هم کرده بودیم 10 میلیارد تومان اعلام کردند. من هم آن تفاهم‌نامه 10 میلیاردی را امضا نکردم ولی همین جا در همین اعداد کوچک هم تفاوت بسیار است اما با فرض صحت همان رقم 10 میلیاردی و با در نظر گرفتن سرانه ورزش در حوزه ژیمناستیک، ما به فدارسیون پنجاه‌ودوم ورزش ایران تبدیل می‌شویم. ما یکی از سیزده فدراسیونی هستیم که سهمیه المپیک گرفتیم و در المپیک حذف نشدیم و هفتم شدیم. ما حتی مدال نقره بازی‌های آسیایی را هم کسب کردیم و همین امسال در بازی‌های آسیایی هم موفق شدیم مدال طلا کسب کنیم. بنابراین راه را درست رفته‌ایم و باید بودجه ما فراتر از این ارقام باشد. ژیمناستیک جزو سه رشته پایه است و در همه جهان رشته‌های پایه جزو سه ردیف اول دریافت بودجه محسوب می‌شوند. ولی ما در رتبه 52 هستیم. من فکر میکنم با این رتبه بودجه‌ای در ایران به این نتیجه می‌رسیم که مسئولان چه نگاهی به رشته‌های پایه دارند.
با توجه به اتفاقات اخیر و اختلاف پیش آمده بین فدراسیون و وزارت ورزش، اگر شما روند روزهای اخیر را به اطلاع فدراسیون جهانی برسانید آیا دوباره شاهد تعلیق ژیمناستیک ایران خواهیم بود؟
ما یکی از فدراسیون‌های اصلی (majority) یا دارای رای اکثریت هستیم. این مزیت به خاطر شاخص فعالیت و برجستگی خدمات ارائه شده در این زمینه است. بین 175 یا 170 کشوری که عضو فدراسیون جهانی هستند برخی کشورها سه رای دارند و برخی دو رای که بنده به عنوان رییس فدارسیون ژیمناستیک ایران دو رای دارم و این مسئله هنگام رایزنی برای کسب رای در مجامع بین‌المللی بسیار مهم است. طبیعتا اگر من اتفاقات ساعات و روزهای اخیر را به فدراسیون جهانی گزارش کنم- که هنوز نمی‌دانم چه ساعتی این کار را خواهم کرد چون نمی‌خواهم پیشگام این قضیه باشم و در ادوار قبلی هم چنین نکردم و پیش‌قدم نبودم- باز هم همان اتفاقات تلخی رخ خواهد داد که در دوره قبل شاهدش بودیم و دو روز مانده به تعلیق فدراسیون، ما انتخابات را به صورت قانونی برگزار کردیم و ناظران بین‌المللی آمدند و ما قول دادیم که انتخابات هیئت رییسه را تا دو ماه آینده انجام دهیم که چهار ماه زمان برد ولی مشکلی نبود چون توضیحات ما را مبنی بر تغییر کابینه رییس‌جمهور و غیره شنیدند و معقول بود اتفاقی نیفتاد. من دیدم که درِ ورودی فدراسیون را پلمپ کردند و روی آن نوشته شده حراست وزارت ورزش. هیچ دستور قضایی روی آن نبود. کسی هم جلوِ در نگهبانی می‌داد از نیروهای وزارت ورزش بود. من به مدیرکل حراست و مدیر کل حقوقی هم مراجعه کردم و به من گفتند یک دستور قضایی وجود دارد. من هم گفتم هیچ اطلاعیه یا احضاریه‌ای به دست من نرسیده ولی اگر هم چنین باشد که احضاریه به دست آن عزیزان رسیده باشد بستن در فدراسیون کار درستی نیست و فدراسیون قابل تعلیق نیست. در هر صورت رخدادهای اخیر اگر به گوش مسئولان فدراسیون جهانی برسد قطعا ژیمناستیک ایران تعلیق خواهد شد و نمی‌دانم برگزاری مجمع که خلاف اساس‌نامه است چه مشکلی را حل می‌کند.
